Dunkerque (schip, 1937): verschil tussen versies

Volgens het [[verdrag van Washington]] uit 1922 was het Frankrijk toegestaan twee nieuwe slagschepen te bouwen gedurende de verdragsperiode, daar waar de andere partijen ([[Verenigde Staten]], het [[Verenigd Koninkrijk]], [[Italië]] en [[Japan]]) een bouwstop van 10 jaar overeen waren gekomen. Toch maakte Frankrijk pas na 1930 gebruik van deze optie. Omdat men niet gebruikmaakte van de maximaal toegestane bepalingen (terzaketer zake een standaard[[waterverplaatsing]] van 35.000 ton) moeten deze schepen vooral gezien worden als een reactie op de [[Duitsland|Duitse]] [[vestzakslagschip|pantserschepen]] van de '''[[Deutschlandklasse]],''' die ze zowel in snelheid en slagkracht als in bepantsering overtroffen.

Het schip had een standaardwaterverplaatsing van 26.500 ton. Het was bewapend met acht kanons van 330  mm en zestien van 130  mm. De luchtafweer bestond uit acht kanons van 37  mm en tweeëndertig van 13,2  mm.

Het gordelpantser varieerde van 146  mm tot 248  mm, het dekpantser van 127  mm tot 141  mm.

De [[geschuttoren]]s waren voorzien van 152  mm tot 330  mm pantser en de brug van 159  mm tot 267  mm.

De snelheid bedroeg maximaal 30 knopen (ca. 55  km/h). De actieradius was 6.500 zeemijlen bij 15 knopen.

De Dunkerque en de Strassbourg, alsmede de Duitse slagschepen [[Gneisenau (slagschip)|Gneisenau]] en [[Scharnhorst]], werden in het [[Verenigd Koninkrijk]] soms beschouwd als een nieuw type [[slagkruiser]]. Was bij de oorspronkelijke slagkruiser pantsergewicht opgeofferd om een hogere snelheid mogelijk te maken, bij deze vier schepen was juist het gewicht van het hoofdgeschut beperkt. Gebruikelijk was namelijk het voeren van 38  cm (of 15 inch/381  mm) of 406  mm (16 inch) als kaliber voor het hoofdgeschut bij tijdgenoten.