Ghibellijnen: verschil tussen versies

De '''Ghibellijnen''' waren een [[Late Middeleeuwen|laat-middeleeuwse]], [[Italië|Noord-Italiaanse]] [[politiek]]e stroming die zich keerde tegen de wereldlijke macht van de [[paus]], met als argument dat de ''[[Donatio Constantini]]'' niet betekende dat de paus absolute macht kon krijgen. Ze waren aanhangers van de keizers van Duitsland en gezworen tegenstanders van de [[Welfen]] ('Guelfi'). Ghibellijnen beschouwden zichzelf over het algemeen als oude [[landadel]] in de steden, en waren overwegend voor een [[scheiding van kerk en staat]], deels om de regerende macht zelf te kunnen opeisen.

Hendrik IV weigerde dit recht af te staan en sprak de woorden: “Ik“Ik, Hendrik, door Gods genade koning, zeg u samen met al mijn bisschoppen: Treed af!””. Dit leidde in [[1077]] tot zijn [[excommunicatie]], waarna hij een pelgrimstocht naar [[Canossa]] moest maken. De strijd om de investituur werd onder [[keizer Frederik I Barbarossa]], uit het huis [[Hohenstaufen]], zijn opvolger [[keizer Hendrik VI]] en zijn kleinzoon [[Frederik II van Hohenstaufen|Frederik II]], nog heviger omdat zij elke pauselijke suprematie afwezen. Daarop riep [[paus Innocentius III]] een tegenkeizer uit: [[Otto IV van Brunswijk|Otto IV]] uit de familie der Welfen, zoon van [[Hendrik de Leeuw]]. Daarop riepen de aanhangers van de Duitse keizer zich uit tot ''Waiblingen,'' naar de naam van het familieslot van de Hohenstaufen. Dit werd veritalianiseerd tot Ghibellijnen. De rijke [[hanzestad|hanzesteden]] [[Florence (stad)|Florence]] en [[Lucca (stad)|Lucca]] kozen voor de kant van de Welfen. Hun eeuwige rivalen, [[Siena (stad)|Siena]], [[Pisa (stad)|Pisa]] en [[Pistoia (stad)|Pistoia]] kozen voor de Ghibellijnen. Binnen deze steden was het echter afhankelijk van afkomst of je Welfisch of Ghibellijns was. Aan de vorm van de [[kanteel|kantelen]] kon men ook zien of een stad Welfisch of Ghibellijns was.

[[categorieCategorie:Geschiedenis van Florence]]