CA River Plate: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 58:
In 1981 nam Alfredo Di Stéfano het roer over van Labruna en won Nacional met de club. Rivaal Boca haalde met [[Diego Maradona]] een toekomstige superster in huis en River Plate haalde [[Mario Kempes]], [[Julio Olarticoechea]] en [[Américo Gallego]] binnen. In 1982 verlieten enkele spelers de club, legende Alonso vertrok naar Vélez Sarsfield na onenigheden met Di Stéfano en Kempes keerde terug naar [[Valencia CF]]. [[Ramón Díaz]] vertrok naar [[SSC Napoli]] en Daniel Passarella naar [[AC Fiorentina|Fiorentina]]. De Uruguayaan [[Enzo Francéscoli]] werd wel aangetrokken als de nieuwe spelmaker maar na al een teleurstellende 1982 volgde een bijzonder slecht 1983 waarin de club in de Metropolitano achttiende werd op negentien clubs. Voorheen moesten de laatste twee degraderen maar door een competitiehervorming werd nu gekeken naar resultaten over meerdere jaren waardoor River Plate in extremis gered werd, hierdoor kreeg andere topclub Racing wel zijn eerste degradatie in de geschiedenis voorgeschoteld.
In 1984 werd [[Héctor Veira]] de nieuwe trainer en hij leidde River Plate naar de finale om de Nacional tegen [[Ferro Carril Oeste]], maar verloor deze. Vanaf 1985 werd volgens Europees model gespeeld van de zomer tot de lente van het volgende jaar. River Plate werd de eerste kampioen van dit model met maar liefst 10 punten voorsprong op [[CA Newell's Old Boys|Newell's Old Boys]] en [[CD Español de Buenos Aires|Deportivo Español]]. De club schitterde ook in de [[Copa Libertadores 1986]]. De club werd twee keer groepswinnaar en ging zo naar de derde clubfinale. Tegen [[América de Cali]] kon de club eindelijk de trofee mee huiswaarts nemen. In de [[Wereldbeker voetbal|intercontinentale beker]] kon de club [[Steaua Boekarest]] verslaan en mocht zich dus zo de beste club ter wereld noemen. Dit alles werd slechts gevolgd door een tiende plaats in de competitie. De club won dat jaar wel de [[Copa Interamericana]] tegen het Costa Ricaanse [[LD Alajuelense]]. De jaren tachtig werden vrij middelmatig afgesloten ondanks goede spelers als [[Ángel Comizzo]], [[Omar Palma]], [[Claudio Borghi]], [[Abel Balbo]], [[Jorge da Silva]] en Daniel Passarella, die teruggekeerd was.
Na één seizoen ging Passarella op pensioen als speler en begon meteen als trainer bij River Plate. De club won meteen de titel en bereikte in de [[Copa Libertadores 1990]] de halve finale, die ze verloren van het Ecuadoraanse [[Barcelona SC]]. Vanaf 1990 werd het Apertura-Clausura systeem ingevoerd met opnieuw twee kampioenschappen per seizoen. River won de Apertura van 1991.
==Erelijst==
| |||