|
De andere landen hadden aanvankelijk niets in de gaten. Pas toen de nieuwe luchtvaartmaatschappij wel heel erg grote proporties begon te krijgen kreeg men argwaan. Toen was het echter al te laat: Duitsland had nu met haar wapenwedloop een enorme voorsprong.
Als reactie hierop gingen Engeland en Frankrijk in snel tempo ook hun luchtmachten uitbreiden.
== Fundamentele zwakheden ==
De Luftwaffe vertoonde een aantal serieuze mankementen in haar opzet. Wij moeten het falen van haar taken echter ook vooral zien in het licht van verkeerde strategische inschattingen, onder meer veroorzaakt door de nazi-ideologie en de bevelhebbers.
Zoals wij bijvoorbeeld kunnen zien bij de Slag om Engeland. Een slag die de Luftwaffe had kunnen winnen, mits de focus niet was verplaatst naar de bombardementen op industriële en stedelijke gebieden. D
e Royal Air Force kreeg daardoor de absoluut noodzakelijke tijd om te herstellen van de uitputtende golven luchtaanvallen die haar op de rand van de afgrond hadden gebracht.
En in dit licht zien we ook de versplintering van de Duitse oorlogsmachine door oorlogen op meerdere fronten te voeren tegen industriële grootmachten, een strategische misser die voorkomen had kunnen worden.
De nazi-ideologie en organisatie, die zeker bijgedragen heeft aan de eerste militaire successen, werd tevens de primaire oorzaak voor de strategische blunders die leiden tot de uiteindelijke ondergang de Duitse Luftwaffe.
In deze context zijn de volgende oorzaken ook te noemen, die ook met elkaar verweven zijn.
* [[Tactische focus]]
De Luftwaffe was primair bedoeld voor een blitzkrieg, een mobiele bliksemoorlog waarbij de luchtmacht samen met de tankeenheden en andere ondersteuningseenheden vijandelijke landen overrompelde. Een lange-termijn visie was amper ontwikkeld, de kennisvoorsprong op tactisch gebied was onvoldoende om dit te compenseren.
* [[Industrieel mismanagement]]
Een te grote diversificatie van de productielijnen verstoorde de hoeveelheid nieuwe toestellen die geproduceerd konden worden. Verder werd pas in 1944 besloten het accent te verleggen naar productie van jachtvliegtuigen, toen het geallieerde luchtoverwicht al haast onoverkomelijk was.
* [[Vertraagde applicatie van technologie.]]
De genoemde diversificatie is misschien gedeeltelijk te wijten aan Duitse Grundigkeit, het verlangen om kwalitatief superieure producten te ontwikkelen.
Inderdaad hebben de Duitse strijdkrachten zeer efficiënte wapens op het slagveld kunnen brengen, maar onvoldoende om de overmacht aan geallieerde middelen het hoofd te kunnen bieden.
Daarnaast bestond ook de onredelijke eis om toestellen voor meerdere taken te kunnen inzetten, wat bovendien ook de ontwikkeling van nieuwe toestellen vertraagde, vanwege de focus om de bestaande moddelen aan te passen.
Voorbeelden hiervan zijn de Heinkel 177, een strategische bommenwerper die echter ook als duikbommenwerper moest kunnen functioneren.
En de Messerschmitt 262, een superieure straaljager die het tij voor de Luftwaffe
had kunnen keren, maar vertraagd in actie kwam, door de eis van Hitler om ook als
bommenwerper te kunnen functioneren.
En de ontwikkeling van luchtafweerraketten zoals de Wasserfall, die verwaarloosd werd, ten bate van de nooit voltooide verbeteringen van de V2.
* [[Gebrekkige training]]
De nazi-propaganda buitte de prestaties van de Duitse Azen van de Luftwaffe gretig uit. Echter veel kennis en ervaring ging verloren omdat deze veteranen tot hun dood aan het front bleven, in plaats van hun expertise op de opleiding te delen.
== Vliegtuigen van de Luftwaffe in het begin van de oorlog (1936-1941) ==
| 