Gravitationele compressie: verschil tussen versies

Een dergelijk verschijnsel speelt zich bijvoorbeeld af in het inwendige van [[Ster (hemellichaam)|sterren]] die in hun gewone levensfase verkeren, zoals de [[zon]]. Als gevolg van de naar binnen gerichte zwaartekracht wordt het oppervlak van de zon geregeld iets naar beneden geduwd, waardoor de [[Druk (grootheid)|druk]] in de onderliggende laag toeneemt en bijgevolg ook de dichtheid van deze laag. Dankzij de toegenomen dichtheid kan er meer massa naar de kern van de ster toe stromen, waardoor de naar binnen gerichte zwaartekracht nog verder toeneemt. Dit is dus een zichzelf versterkend effect, dat zich voortzet tot in de [[zonnekern]]. Hier neemt als gevolg van de druk van alle bovenliggende lagen de dichtheid het meest toe, wat leidt tot het vaker voorkomen van botsingen tussen [[subatomair deeltje|subatomaire deeltjes]]. Dit laatste maakt op zijn beurt weer [[kernfusie]] in de zon mogelijk. Hoe zwaarder een ster, des te groter de gravitationele compressie.<ref>http://www.astronomynotes.com/starsun/s8.htm</ref>.

Hetzelfde verschijnsel doet zich in iets mindere mate voor bij andere massieve objecten in het zonnestelsel. Vermoedelijk als gevolg van gravitationele compressie is van alle Saturnusmanen [[Titan (maan)|Titan]] veruit de zwaarste. Gravitationele compressie is er ook de meest waarschijnlijke oorzaak van dat de [[Aarde (planeet)|Aarde]] van de planeten in ons zonnestelsel de grootste dichtheid heeft, terwijl [[Mercurius (planeet)|Mercurius]] weliswaar uit zwaardere materialen dan de Aarde bestaat maar toch een iets lagere dichtheid heeft.<ref>http://www.beemsterweer.nl/astronomie_mercurius</ref>.

*[[Compressie (geologienatuurkunde)]]

{{appendixAppendix}}