Narcissus (Caravaggio): verschil tussen versies

''Narcissus'' is typerend voor de schilderstijl van Caravaggio. Hij zet zijn figuur fors neer tegen een donkere achtergrond en voorzag deze van een dramatiserende verlichting, als acteurs in de schijnwerpers. Kenmerkend is ook de eenvoudige maar doeltreffende compositie: Narcissus en zijn weerspiegeling vormen een soort cirkel rondom de centraal oplichtende knie<ref>Een vergelijkbaar effect gebruikte hij in de ''Bekering van Paulus'', waar alles draait om de hoef van het paard. </ref>. Een [[Analogie (psychologie)|analogie]] kan worden gezocht met de bloem, waarin Narcissus uiteindelijk zou veranderen. Het drukt ook iets uit van een gerichtheid naar binnen<ref>[[Sigmund Freud]] typeerde narcistische persoonlijkheden als mensen die een probleem hebben in hun relatie met 'externe objecten' en dien ten gevolge sterk gepreoccupeerd zijn met zichzelf. Het kan uitmonden in een patroon van grootheidswaan, behoefte aan bewondering en gebrek aan inlevingsgevoel, zelden leidend tot satisfactie.</ref>. Daarnaast heeft het schilderij duidelijk ook iets melancholisch. Uit de droeve blik van het model kan reeds het einde van Narcissus worden afgeleid, hetgeen mogelijk ook iets zegt van de gemoedsgesteldheid van Caravaggio in die periode. De verondersteld homoseksuele Caravaggio koos doorgaans aantrekkelijke jongemannen als model. Gesuggereerd wordt wel dat de stalknecht Benedetto model kan hebben gestaan, hoewel de adellijke kleding met het [[Brokaat|brokate]] vest dit lijkt tegen te spreken.