Slag bij Varna: verschil tussen versies

Ondanks het vredesverdrag wist kardinaal [[Juliano Cesarini]] namens [[paus Eugenius IV]] de Hongaarse koning ervan te overtuigen om een nieuwe [[kruistocht]] te organiseren, argumenterend dat een eed aan een ongelovige geen waarde had.<ref>Edwin E. Jacques (1995), ''The Albanians: an ethnic history from prehistoric times to the present'', p. 180.</ref> De Hongaren verbraken het vredesakkoord en voegden zich bij de West-Europese en Byzantijnse christelijke alliantie. Ook de lokale dynastieën in de Balkan namen de wapens op tegen de Osmanen. De jonge sultan Mehmed II was niet in staat om de gebeurtenissen te controleren. Verder werd hij meegesleurd door de conflict tussen de grootvizier [[Çandarlı Halil Paşa]] en zijn tutor, lala Zağanos Paşa. In grote paniek werd de Osmaanse hoofdstad [[Edirne (stad)|Edirne]] geëvacueerd toen de kruisvaarders de stad tot heel dichtbij hadden benaderd. De grootvizier Halil Paşa riep sultan Murad II terug uit Anatolië. Ondanks de blokkade van de [[Bosporus]] door de Venetianen, stak Murad met het leger de Bosporus over onder het [[Spervuur (militair)|spervuur]] van de Genueze vloot. In 1444 ontmoette Murad II de geallieerde kruisvaarders in de buurt van Varna, waar deze slag eindigde met de dood van de Hongaarse koning Ladislas en met de nederlaag van de Europees-Byzantijnse alliantie.

{{referencesReferences}}

{{Coor title dmdms|43|13|0|N|27|53|0|E|region:BG}}