Gabrielle Petit: verschil tussen versies

'''Gabrielle Petit''' ([[Doornik]], [[20 februari]] [[1893]] - [[Schaarbeek]], [[1 april]] [[1916]]) was een [[België|Belgisch]] verzetsheldin uit de [[Eerste Wereldoorlog]].<br />

Ze werd samen met haar zus in een weeshuis geplaatst door haar vader na het overlijden van hun moeder. Als ze 16 iswas verlaatverliet ze de zusters om in [[Brussel (stad)|Brussel]] te gaan wonen. Als vrouw alleen iswas het dan zeker geen makkelijk leven. Ze iswas vaak depressief en onderneemtondernam zelfs een zelfmoordpoging.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog iswas ze verloofd met een militair. Alhoewel ze het liefst aan de zijde van haar verloofde zou strijden, geeftgaf ze zich op als vrijwilligster voor het [[Rode Kruis]].

Later treedttrad ze in dienst van de [[MI1|Britse Inlichtingendienst]]. In Engeland krijgtkreeg ze een korte opleiding die haar moetmoest voorbereiden op spoorwegspionage. De Duitse troepenbewegingen per spoor wordenwerden door haar doorgegeven aan de [[Entente|geallieerden]]. Gebruikmakend van vermommingen reistreisde ze door België onder de schuilnaam Legrand (''de grote'', het omgekeerde van haar echte naam). De rapporten schrijftschreef ze op kleine blaadjes zijdepapier die ze in haar kleding verstoptverstopte.

Begin 1916 looptliep ze echter in de val. Ze wordtwerd verraden, gearresteerd en ter dood veroordeeld voor "[[krijgsverraad]] bestaande uit verspieding". In de [[gevangenis van Sint-Gillis]] schreef ze op de muur: "Ik vraag geen genade, om de mof te laten zien dat ik mijn voeten aan hem veeg."<ref>{{Aut|G. Schrauwen}}: Sophie De Schaepdrijver over 'de klaprozenexplosie'. 'WO I was geen zinloze oorlog'. ''Knack Weekend'', 1 januari 2014, p. 20.</ref> Op 1 april 1916 wordtwerd ze voor het vuurpeloton gezet te [[Schaarbeek]].