Paus Damasus I: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
apostolische stoel |
|||
Regel 10:
}}
'''Damasus I''' ([[Guimarães (Portugal)|Guimarães]], ca. [[305]] - [[Rome (stad)|Rome]], [[11 december]] [[384]]) was de 37ste [[paus]] van de [[Rooms-katholieke Kerk]]. Hij was de zoon van een Spaanse priester, Antonius genaamd, en een zekere Laurentia. Hij werd gekozen in de roerige situatie na de dood van [[paus Liberius]], zijn voorganger. De aanhangers van Liberius wilden [[tegenpaus Ursinus|Ursinus]], zijn diaken, als opvolger. De voormalige aanhangers van de overleden [[tegenpaus Felix II]] kozen voor Damasus, hoewel Damasus het [[arianisme]] verwierp. De [[Romeinse Rijk|Romeinse]] [[keizer]] [[Valentinianus I|Valentinus]] moest zelfs een hevige opstand neerslaan, waarna de [[Praefectus|prefect]] van [[Rome (stad)|Rome]] Damasus tot paus uitriep. Damasus werd door de [[Praefectus urbi|stadsprefect]] aangeklaagd wegens het aanzetten tot moord, maar dankzij hulp van machtige vrienden werd hij niet veroordeeld.
Paus Damasus stond bekend als iemand die zich vooral met wereldlijke zaken bezighield. Hij was berucht om zijn decadente banketten. Een rijke Romein, [[Vettius Agorius Praetextatus]], grapte tegen hem: "Maak me bisschop van Rome en ik word christen", als reactie op zijn gedrag. In [[378]] werd er zelfs een klacht tegen hem ingediend wegens overspel, maar deze werd door keizer [[Gratianus]] zelf verworpen. Damasus had de bijnaam "streler van damesoren".
Zijn [[pontificaat]] kenmerkte zich vooral door een versterking van de pauselijke macht, en de zoektocht naar een [[theologie|theologisch]] argument voor deze macht. Dat vond hij onder andere in [[Evangelie volgens Matteüs|Mattheus]] 16:18, waar staat:
:"''En ik zeg U dit: Gij zijt [[Petrus]], de steenrots, en op deze steenrots zal ik mijn Kerk bouwen.''"
Damasus was de eerste die de term "apostolische stoel" gebruikte. Hij beklemtoonde dat hij in zijn ambt de opvolger van Petrus was en sprak herhaaldelijk over de kerk als de apostolische stoel (''sedes apostolica'').<ref>[http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.1566534 Paus Damasus als eerste die de term apostolische stoel gebruikte - website deredactie.be]</ref><ref>{{Aut|H. Küng}}: [http://books.google.be/books?id=J0ovAgAAQBAJ&pg=PT256&lpg=PT256&dq=apostolische+stoel+paus+damasus&source=bl&ots=Ru0Q19JQ_x&sig=JNRX8TcM6gPQIqZUIt5BZ56Fw-Q&hl=nl&sa=X&ei=yK4cU7iaOaOBywPizoHYBg&ved=0CEEQ6AEwAw#v=onepage&q=apostolische%20stoel%20paus%20damasus&f=false ''Het Christendom. Wezen, geschiedenis en toekomst.''] Kampen: Ten Have, 2009. ISBN 9789025960469</ref> Hiermee stelde hij de kerk van Rome boven andere kerken. Om de band met Petrus en Paulus te onderstrepen, liet hij hun graven en kerken rijkelijk versieren.
In de laatste jaren van zijn pausschap werd Damasus geassisteerd door [[Hiëronymus van Stridon|Sint-Hiëronymus]], die hij aanzette tot het maken van de ''[[Vulgaat]]'', de Bijbelvertaling in het volkslatijn van zijn tijd. Ook is hij verantwoordelijk voor de versiering van kerken en het verfraaien van [[liturgie|liturgische]] handelingen.
Regel 22 ⟶ 24:
Na zijn dood, op 11 december 384, werd de paus een [[heilige (christendom)|heilige]]. Zijn sterfdag is tevens zijn verjaardag. Damasus geldt als beschermer tegen [[griep]].
{{Appendix}}
{{Navigatie pausen}}
{{Commonscat|Damasus I}}
| |||