Chersonesos (Krim): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 18:
== Byzantijnse tijd ==
In de Byzantijnse tijd was het afwisselend onderdeel van het rijk of een min of meer zelfstandig optredende eenheid die zich op eigen
Keizer [[Theophilos van Byzantium|Theophilus]] (829-842) organiseerde alle Byzantijnse bezittingen op de noordoever van de Zwarte Zee, de ''klimata'', in een ''thema'', een militaire provincie onder bevel van een ''strategus''. Chersonesos was de hoofdstad.
De stad speelde een belangrijke rol bij het leggen van contacten met de Russen. In 988 werd prins [[Vladimir van Kiev]] er gedoopt. Hij had [[Basilius II van Byzantium]] de Bulgarendoder uit een wanhopige toestand gered. Hem was daarna beloofd dat hij met Anna Porphyrogeneta, een zuster van de keizer mocht trouwen, maar toen de barbaar eenmaal geen heiden meer was, kreeg de keizer spijt. Toen bezette Vladimir Cherson maar om zijn liefde voor Anna kracht bij te zetten (989). Zij werd alsnog de gelukkige bruid en hij werd later heilig verklaard. In Rusland wordt dit nog altijd als hèt beginpunt van het orthodoxe Rusland gezien.▼
▲De stad speelde een belangrijke rol bij het leggen van contacten met
In de 13e eeuw had de stad te kampen met invallen van de Mongolen. In 1347 was de Krim een van eerste plaatsen van Europa die door de pest getroffen werd. Van hieruit verspreidde de ziekte zich naar Constantinopel, Sicilië en uiteindelijk vrijwel heel Europa. In 1399 werd Cherson na zo'n 1820 jaar Griekse beschaving door de [[Gouden Horde]] verwoest en daarna verlaten.▼
▲In de 13e eeuw had de stad te kampen met invallen van de
De ruïnes hebben er vrijwel ongestoord bijgelegen tot [[Catharina II van Rusland|Catharina de Grote]] haar militaire ingenieurs erop afstuurde. Nadien is er veel geplunderd en schade veroorzaakt, maar toch is het vandaag nog een belangrijke archeologische plek. Alexei Greig (1816-1833), een Schot die als admiraal in de Russische vloot diende, is de eigenlijke herontdekker van het oude Chersonesos. Hij wilde er een monument voor de heilige [[Vladimir van Kiev]] oprichten. Hij stuurde ene Karl Kruze erheen om de kerk te vinden waar de doop zou hebben plaatsgehad. Kruze vond de resten van drie kerken en een ervan is later in de [[19e eeuw]] de plek geworden waar de huidige Heilige Volodymyrkerk staat. In 1852 stichtte de Orthodoxe Kerk er een klein klooster met een museumpje voor kerkelijke overblijfselen. Er was in die tijd weinig bescherming van de vele overblijfselen van andere aard en [[Alexander III van Rusland]] merkte bij een bezoek op dat hij dacht dat 'alles al gestolen was'. Daarna werden er officiële opgravingen verricht onder toezicht van de Keizerlijke Archeologische Commissie en de grondslag voor een later museum gelegd (1892).▼
== Keizerrijk Rusland ==
▲De ruïnes
De [[Russische Revolutie (1917)|Revolutie]] bracht opnieuw problemen. Het klooster en de Sint Volodymyr werden de kerk afgenomen en als interneringskamp voor Witte gevangenen gebruikt, later als hospitaal en barak. Er werd veel schade gedaan, maar in de jaren 30 werden de opgravingen hervat. In de Tweede Wereldoorlog was het nabijgelegen Sevastopol het doelwit van bombardementen van de nazi's en de Sint Volodymyrkerk werd zwaar beschadigd door vuur van beide kanten. Na de oorlog heeft Inna Anatolievna Antonova als [[directrice]] van het museum (1955-1985) veel gedaan om de stadsmuren, mozaïeken en basilica's te restaureren. Na de onafhankelijkheid van 1991 is een deel van het bezit weer aan de kerk teruggegeven, maar daarmee is er ook een probleem ontstaan door het conflict tussen de [[Oekraïens-orthodoxe Kerk patriarchaat van Moskou]] en de [[Oekraïens-orthodoxe Kerk patriarchaat van Kiev]], die zich van de eerste heeft afgesplitst. Toch is in 2001 in het bijzijn van zowel president [[Leonid Koetsjma]] en president [[Vladimir Poetin]] de Sint Volodymyr weer heringewijd.
| |||