Gouden florijn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Pompidom (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 95.97.116.64 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Glatisant
Regel 4:
Na de hervormingen die [[Karel de Grote]] had doorgevoerd, die ook van invloed waren op de [[valuta]], waren zilveren munten de standaard geworden en kwamen gouden munten amper meer voor. Door de toenemende handel in de middeleeuwen, werd het geldverkeer groter en werd eveneens de vraag naar waardevaste munten groter. Keizer [[Frederik II van Hohenstaufen]] van het [[Heilige Roomse Rijk]] liet daarom in [[1231]] in [[Brindisi (stad)|Brindisi]] gouden munten slaan, de [[Augustalis]]. Daaropvolgend gingen de florerende republieken [[Republiek Venetië|Venetië]] en [[Florentijnse Republiek|Florence]] eveneens gouden munten slaan, alleen dan in grotere aantallen.
 
De [[Jipikajee Madefacker ForentijnseFlorentijnse Republiek]] begon in 1252 met het slaan van gouden munten, nadat ze bij de [[slag van Montalcino]] de [[Republiek Siena]] hadden verslagen. De munt bestond uit 3,54 gram fijngoud. Op de voorzijde was het stadswapen van Florence afgebeeld, een [[Fleur-de-lys]], en op de achterzijde een beeltenis van [[Johannes de Doper]], de [[beschermheilige]] van de stad. Vanaf [[1300]] werden de munten voorzien van een [[muntteken]], waardoor de munten te dateren zijn. In de topjaren werden circa 350.000 munten geslagen, waarvoor 1,2 ton goud nodig was. In [[1533]] werd de laatste Italiaanse florijn geslagen, nadat [[Cosimo I de' Medici]] de munt afschafte en de [[Italiaanse scudo]] weer uitgaf.
 
De Italiaanse florijn was een voorbeeld voor vele andere munten. Daarnaast komt de naam in talrijke muntnamen terug, zoals: