Nassau-Saarbrücken: verschil tussen versies

Na het uitsterven van Nassau-Saarbrücken in 1574 wordt het gebied herenigd met [[Nassau-Weilburg]], dat inmiddels een protestantse staat is geworden. De reformatie wordt dus ook in Saarbrücken ingevoerd. Het graafschap Saarwerden wordt door het [[hertogdom Lotharingen]] als leen terug genomen. Omdat de broers [[Albrecht van Nassau-Weilburg|Albrecht]] en [[Filips IV van Nassau-Weilburg]] hebben gedeeld, delen ze in 1574 ook de Saarbrücker erfenis: Albrecht krijgt Ottweiler en Philips IV krijgt Saarbrücken. Na de dood van Philps IV in 1602 wordt alles weer verenigd. Na het uitsterven van Nassau-Wiesbaden-Idstein in 1605 zijn dan alle landen van de Walramse tak van het huis Nassau onder graaf [[Lodewijk II van Nassau-Weilburg|Lodewijk II]] verenigd. Hij voert een gecentraliseerd bestuur, waarbij Saarbrücken het centrum is. Dit heeft echter geen blijvende effecten, want in 1629 vindt er een nieuwe verdeling van de landen plaats, midden in de [[Dertigjarige Oorlog]] en dat maakt de gebieden weerloos tegen militair geweld. De deling van 1629 kan aanvankelijk niet uitgevoerd worden omdat de graven op de vlucht zijn voor oorlogsgeweld. De definitieve verdeling vindt plaats op 6 maart 1651, dus na afloop van de Dertigjarige Oorlog.

* [[Johan IV van Nassau-Idstein|Jan]] krijgt het graafschap [[Nassau-Idstein|Wiesbaden-Idstein]] met de heerlijkheid Lahr en het halve ambt Kirberg.

in 1629 draagt het hertogdom Lotharingen het graafschap Saarwerden weer over aan Nassau.