Vlootverdrag van Washington: verschil tussen versies

Onder invloed van het streven naar ontwapening, dat na de [[Eerste Wereldoorlog]] was ontstaan, werd op uitnodiging van de Verenigde Staten in november 1921 te [[Washington D.C.|Washington]] een vlootconferentie gehouden om te komen tot beperking van het aantal en de tonnage van slagschepen en hun bewapening. Op [[6 februari]] [[1922]] volgde de ondertekening van het '''Verdrag van Washington''', waarbij door de vijf grote mogendheden ([[Verenigde Staten]], [[Engeland]], [[Japan]], [[Frankrijk]] en [[Italië]]) een onderlinge verhouding van de vlootsterkten (resp. 5, 5, 3, 1¾ en 1¾) werd aanvaard. Voorts werd een grens gesteld aan de tonnage van de schepen (ten hoogste 35.000 t) en aan het kaliber van de kanons (max. 40 cm). Ten slotte werd bepaald dat er gedurende een periode van 10 jaar geen nieuwe slagschepen mochten worden gebouwd.