Beleg van La Rochelle (1627-1628): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
taal (maar moet nog verder verbeterd worden) |
foute verwijzing verholpen |
||
Regel 6:
In het [[Edict van Nantes]] had [[Hendrik IV van Frankrijk]] de hugenoten uitgebreide rechten verleend. La Rochelle werd het bolwerk van hun macht onder een eigen bestuur. Het werd het centrum van zeemacht en het sterkste verzetscentrum tegen de regering van Frankrijk.<ref>Warfare at sea, 1500-1650: maritime conflicts and the transformation of Europe by Glete J Staff, Jan Glete Routledge, 2002 ISBN 0203024567 p. 178 [1]</ref> La Rochelle was in de [[17e eeuw]] tevens de op één of twee na grootste stad in Frankrijk met circa 30.000 inwoners.
De moord op Hendrik IV in 1610 en de komst van Lodewijk XIII onder het regentschap van [[Maria de' Medici]] markeerden een terugkeer naar een prokatholieke politiek en een verzwakking van de protestanten. De hertog [[Henri de Rohan]] en zijn broer [[Benjamin de Rohan|Soubise]] startten met het organiseren van protestants verzet vanaf die periode, wat uiteindelijk zou losbarsten tot een hugenotenrebellie. Lodewijk XIII belegerde en veroverde [[Saint-Jean-d'Angély]] voorafgaande aan de blokkade van La Rochelle, wat een poging was in 1621-22 en op een schaakmat voor beide partijen eindigde in het [[Verdrag van Montpellier]].
Opnieuw namen Rohan en Soubise de wapens op in 1625, wat zou eindigen in de inname van [[Île de Ré]] door Lodewijk XIII. Na deze gebeurtenissen was het de wens van Lodewijk XIII om deze opstandige hugenoten voorgoed te onderwerpen en Lodewijks eerste minister [[Kardinaal de Richelieu|kardinaal Richelieu]] verklaarde dat de onderwerping van de hugenoten de eerste prioriteit had van het koninkrijk.
| |||