IJzererts: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ijzerterts typen opgenomen
Regel 18:
Het erts bestaat na deze behandeling nog uit 40% ander materiaal zoals [[fosfor]], bauxiet en [[Siliciumdioxide|silica]]. In de hoogovens worden diverse ertsen gemengd om tot de gewenste samenstelling te komen. De overaanwezigheid van een of meer van deze andere elementen beïnvloed de kwaliteit van het ijzer en is alleen tegen extra kosten weer te corrigeren.
 
Eenmaal uit de mijn komt ijzererts voor in vier vormen voor. Hiervan zijn er drie toepasbaar in hoogovens, alleen de ''fines'' kunnen niet direct worden gebruikt en moeten verder verwerkt worden tot sinters of pellets:
* Stukerts ({{en}} ''lumps'') van hematiet. Tijdens de winning wordt het moedergesteente verpulverd en de blokjes hebben een afmeting tussen de 6 en 40 [[millimeter]]. Het ijzergehalte is iets meer dan 60% en de blokjes kunnen direct worden gebruikt in de hoogovens.
* StofFijnerts ({{en}} ''fines'') is veelal magnetiet. Het erts is verpulverd tot een [[diameter]] van 0,15 totmaximaal 6mm om het ijzergehalte te verhogen. In deze vorm is het niet direct te gebruiken. Het stof zou de kanalen in de hoogovens waarlangs de hete lucht naar boven moet stromenstroomt verstoppen en het proces verstoren.
** Sinters. Bij het [[sinteren]] wordt het ijzerertsstof verhit tot een temperatuur waarop het net niet smelt. Door de toevoeging van onder andere [[kalksteen]] groeien de contactpunten tussen de korrels, waardoor een zeer hard materiaal ontstaan.
** [[IJzeroxidepellets|Pellets]] worden gemaakt van ''fines'' met een diameter van minder dan 0,15mm. Sinteren is dan niet meer mogelijk. Door andere stoffen toe te voegen wordt het stof tot balletjesknikkers gevormd met een diameter tussen de 8 en 18mm. De pellets gaan door een oven waardoor ze hard worden.
 
== Productie ==