Standaardmodel van de deeltjesfysica: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 87:
 
== Kwantumvelden ==
De deeltjes van het standaardmodel zijn geen deeltjes uit de klassieke mechanica maar kwantumdeeltjes, of beter: kwantumvelden. Elektronen zijn wel deeltjes met massa en lading, maar in een atoom beschrijven ze geen banen volgens de klassieke wetten van Newton en Coulomb. Kwantumdeeltjes beschrijven geen banen; het zijn velden met massa en lading waarvoor relativistische kwantumtheorie ontwikkeld wordt, een combinatie van [[elektromagnetisme]] en [[speciale relativiteitstheorie]] met 'oude' [[kwantummechanica]]. Het standaardmodel is vooral een [[kwantumveldentheorie]] waarin deeltjes en hun wisselwerking beschevenbeschreven worden door wiskundige formules (Lagrangianen) met een zeer compacte complexe notatie.<ref>{{aut|W N Cottingham, D A Greenwood}} (2007) - ''An Introduction to the Standard Model of Particle Physics'', Cambridge Univ Press 2nd ed. Zie ook http://einstein-schrodinger.com/Standard_Model.pdf</ref>
 
Het algemeen geaccepteerde en toegepaste deel van deze theorie is [[Kwantumelektrodynamica]] (QED) dat fotonen, elektronen en '''stabiele''' ongedeelde atoomkernen beschrijft en zo de basis vormt van de [[chemie]] en [[materiaalkunde]]. Recenter zijn [[Kwantumchromodynamica]] (QCD) en [[Elektrozwakke wisselwerking]] om atoomkerndelen (gluonen, W en Z bosonen, quarks) en neutrino's in de theorie te betrekken om zo ook de eigenschappen van de vele '''instabiele''' deeltjes te verklaren die grote [[deeltjesversneller]]s produceren. Maar in de bekende Course of Theoretical Physics van Landau en Lifshitz zijn deze delen van het model nog niet opgenomen.<ref>{{aut|V B Berestetskii, E M Lifshitz, L P Pitaevskii}} (2008) - ''Quantum Electrodynamics'', Butterworth-Heinemann, 2nd ed. In het voorwoord staat dat "de theorie van sterke en zwakke wisselwerking ... verandert zeer snel zodat de tijd voor een consistente uiteenzetting nog niet gekomen is".</ref>