Jazzballet: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Bestand:Solistin Jovana Ivanovic.jpg|thumb|250px|Danseres Jovana Ivanovic bij de wereldkampioenschappen jazzballet in 2006]]
'''Jazzballet''' is een vrije manier van
De jazzdans leent uit verschillende stijlen, technieken en toepassingen. Het karakter van de jazzdans is dus eclectisch, wat wil zeggen dat het bewegingselementen uit andere danstechnieken en stijlen mengt. Deze elementen worden in de danstraining en choreografie gecombineerd met de kenmerkende authentieke jazzelementen.
De oorsprong van het woord ''jazzballet'' is onbekend. Waarschijnlijk stamt de benaming gewoon uit de verwarring met de originele ''jazzdance'', wat altijd al een moderne variant van klassiek ballet was. In de jaren 1970 kwam de
== Geschiedenis ==
Grootmeester
De ontwikkelingen in de jaren zestig volgden elkaar in raptempo op. De term jazzdance kwam meer in zwang en nieuwe choreografen en pedagogen ontwikkelden zich in die periode als belangrijke vertegenwoordigers van de moderne jazzdans. Dit waren onder meer [[Matt Mattox]], [[Luigi]], [[Vanoye Aikens]], [[Eleo Pomare]], [[Nat Horne]], [[Walter Nicks]], [[Pepsi Bethel]], [[Lou Conte]], [[Lynn Simonson]], [[Liz Williamson]], [[Alvin Mcduffy]], [[Fred Benjamin]], [[Joe Tramaine]], [[Billy Wilson]], [[René Deshauteurs]], [[Dolores Cayou]] en [[Gus Giordano]]. Ondertussen waren er twee andere persoonlijkheden die zich in Nederland sterk maakten om de jazzdans van nieuwe impulsen te voorzien. Dit waren [[Helen de Clerq]] en [[Felix White]]. Hun invloed op de ontwikkeling van de jazzdans in de jaren zestig en daarna heeft vele dansers gestimuleerd en geïnspireerd. De twee zijn te beschouwen als de trendsetters en voorlopers van de daarop volgende nieuwe generatie jazzdansers, jazzdanspedagogen en choreografen.
|