Narcissus (Caravaggio): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 16:
Het verhaal van Narcissus is vooral bekend in de versie van [[Ovidius]], die deze Griekse mythe in Latijnse dichtvorm heeft overgeleverd (Metamorfosen 3.341-510). Narcissus was een mooie jongeman die helemaal leefde voor de jacht. Hij had al heel wat harten sneller doen kloppen, maar wilde niets van liefde weten: hij wees iedereen af, mannen zowel als vrouwen.
 
Een van de wezens die verliefd werden op Narcissus, en hem overal volgde, was de [[Nimf (mythologie)|nimf]] [[Echo (mythologie)|Echo]]. Echo was getroffen door een vloek die het haar onmogelijk maakte een gesprek te beginnen: ze kon enkel anderen napraten, waarmee een redelijke communicatie onmogelijk was. Toen Narcissus vervolgens ook haar afwees, trok Echo zich terug in de grotten waar ze volledig wegkwijnde, waarna uiteindelijk alleen haat stem overbleef.
 
Narcissus verging het vervolgens niet veel beter. Hij kwam op een dag bij een heilige vijver met kristalhelder water. Toen hij zich voorover boog om eruit te drinken zag hij zijn eigen spiegelbeeld, maar dacht dat het een geest was die in de vijver leefde. Hij werd vervolgens zo getroffen door de schoonheid van de beeltenis in het water dat hij er voortdurend naar bleef staren: hij werd verliefd op zichzelf. Telkens echter als hij zich uitstrekte om de beeltenis in het water te omhelzen, verdween deze in de waterrimpelingen, een handeling die zich telkens herhaalde. Narcissus werd daar zo verdrietig van dat ook hij wegkwijnde, tot er uiteindelijk niets enkel nog een bloem van hem overbleef, [[narcis]] geheten.