Aneurysma: verschil tussen versies

Vanwege de gevaren is het aan te raden een verdenking op een aneurysma goed te laten onderzoeken. Lichamelijk onderzoek alleen sluit een aneurysma nooit uit. Als gouden standaard voor het aantonen van een aneurysma wordt [[echografie]] van de buik gebruikt. Hierbij kan men nauwkeurig de juiste diameter bepalen. Het is essentieel dat men hierbij de grootst te meten voor-achterwaartse diameter (Anterior-Posterior- of AP-diameter) aanhoudt. Als arbitraire grens wordt een diameter van 55 mm gebruikt (bij vrouwen 50 mm). Uit onderzoek is gebleken dat bij deze diameter het risico op ruptuur reëel is, en de risico's van een operatie niet meer opwegen tegen het risico op scheuren. Een CT-scan met contrast laat precies zien hoe de vaatboom rond de aorta er uitziet. Dit bepaalt ook of men laparotomisch (open maken van de buikholte) of endovasculair (vanuit de vaten na benadering in de liesslagader(s)) opereert. Men kiest respectievelijk voor het inhechten van een [[aortabifurcatieprothese]], ook wel broekprothese genoemd, of een endovasculaire [[stent]] op maat. Laatstgenoemde procedure noemt men ook wel EVAR; Endovascular Aneurysm Repair. Een belangrijke complicatie van een EVAR operatie zijn endoleaks. Dit wil zoveel zeggen als het lekken van bloed langs de prothese. Er worden vijf typen endoleaks onderscheiden:

*1c - verstopper a.arteria ilacailiaca

type 4; bloedlekkage door de stent heen t.g.v. poreusiteitporeusheid van de stent