Blade Runner (film): verschil tussen versies

De groep van vier rebelse androïden wordt geleid door [[Roy Batty]] die zowel qua fysieke kracht als qua intelligentie suprieur is aan de mens. Naar blijkt, ontwikkelen replicanten na enige tijd emoties net als mensen en stellen ze zich uiteraard ook dezelfde vragen: 'Wie ben ik?', 'Waarom ben ik?' en 'Wat wil ik?'. Om dit zelfreflectief functioneren in androïden te voorkomen wordt er door de Tyrell Corporation een veiligheidsmechanisme ingebouwd: een levensduur van vier jaar. Dr. [[Eldon Tyrell]] oprichter en meesterbrein achter de Tyrell Corporation leidt de organisatie die ook de Nexus 6 androïden generatie heeft ontwikkeld. Teneinde langer te kunnen leven, gaat replicant Roy Batty naar hem op zoek. Rick Deckard komt tijdens zijn opsporingsactie als Blade Runner in contact met Eldons dochter, [[Rachael Tyrell]]. Op verzoek van Eldon Tyrell ondervraagt Deckard haar middels een Voight-Kampff test en wordt hem duidelijk dat ook zij een androïde is, hoewel ze dat zelf niet lijkt te beseffen. In tegenstelling tot de Nexus 6 generatie heeft Rachel geïmplanteerde jeugdherinneringen meegekregen die haar beter in staat zouden moeten stellen om eenmaal ontwikkelde emoties te verwerken.

 

 

In de door Warner Bros. uitgebrachte en van happy end voorziene bioscoopversie uit 1982 bestaat er geen misverstand over het feit dat Rick Deckard zelf een mens is. In de Director's Cut en de Final Cut (de filmversies zoals regisseur Ridley Scott ze oorspronkelijk had willen uitbrengen) zonder happy end, lijkt de mogelijkheid open gehouden te worden dat Rick Deckard zelf óók een replicant is. Ridley Scott heeft deze mogelijkheid in verschillende interviews zowel bevestigd als tegengesproken. Het blijft dus aan ons als kijker.