Max Velthuijs: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
Na het doorlopen van de Handelsschool in [[Den Haag]] volgde hij in 1944 korte tijd de opleiding [[grafisch]] ontwerp aan de [[ArtEZ Academie voor beeldende kunsten Arnhem|Academie voor Beeldende Kunsten]] in [[Arnhem]]. In het schooljaar 1945-1946 studeerde hij kosteloos aan de [[KABK]] in Den Haag. Lange tijd was hij werkzaam in de [[reclame]]. Langzaam maar zeker ontdekte hij in die jaren wat hij eigenlijk het liefste wilde: zelf boeken maken en illustreren. Vanaf [[1962]] maakte hij zijn eerste illustraties voor kinderboeken. Het boek ''Versjes die we nooit vergeten'', zijn debuut, werd verkozen tot één van de Best Verzorgde Vijftig Boeken dankzij de mooie illustraties en vormgeving.
Van 1964 tot en met 1987 was Velthuijs docent aan de [[Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten]] in Den Haag. Daarnaast bleef hij natuurlijk tekenen en schilderen. In 1964 maakte hij nieuwe prenten voor een oud abc-boek: ''A is een aapje''.
Tijdens de [[Frankfurter Buchmesse]] kwam hij in 1965 in contact met de Zwitserse uitgeverij Nord-Süd Verlag, voor wie hij eerst enkele verhalen (''Der Wolf und das Zicklein'' en ''Der arme Holzacker und die Taube'') illustreerde. Daarna schreef en illustreerde hij zelf zijn verhalen en het eerste, ''Der Junge und der Fisch'', dat in 1969 verscheen, betekende zijn internationale doorbraak. De titelpagina’s van deze boeken tonen niet alleen zijn vakbekwaamheid als grafisch ontwerper, maar ook zijn vaardigheden met de pen en Oost-Indische inkt, waarmee hij zijn ‘geschreven’ teksten maakte. ''Der Junge und der Fisch'' werd meteen in vijf verschillende talen gepubliceerd en met dat boek won hij in 1971 de Gouden Appel van de Bienale Ilustracif Bratislava en de Prix de Treize (Frankrijk).
In 1971 volgde ''Der Maler und der Vogel''. De Nederlandse uitgaven van deze twee boeken verschenen pas in 1972 bij uitgeverij Dr. W. Junk en kregen een goede ontvangst van de pers. Later volgden ''Het goedige monster'' en ''Het goedige monster en de rovers'', waarvoor Velthuijs in 1976 een [[Gouden Penseel]] kreeg. Hierdoor nam zijn bekendheid in Nederland toe. In 1986 won hij nogmaals een [[Gouden Penseel]] voor zijn illustraties bij ''Klein mannetje vindt het geluk''.
In al zijn vroege boeken speelt het contact tussen mens en dier een belangrijke rol. Later zijn de personages in zijn boeken dieren met menselijke trekjes, zoals in de dierenfabels (''De eend en de vos'', ''De beer en het varkentje'' en ''De olifant en de krokodil'') en in de boeken over [[Kikker (Max Velthuijs)|Kikker]].
Met [[Kikker (Max Velthuijs)|Kikker]] brak Max Velthuijs nationaal en later ook internationaal door. Zijn eerste Kikkerboek, ''Kikker is verliefd'' dat in [[1989]] verscheen, werd in talloze talen vertaald. Daarna volgden nog vele avonturen van Kikker en zijn vrienden. Verschillende van deze boeken werden eveneens bekroond met literaire prijzen. In [[2004]] ontving hij de internationale [[Hans Christian Andersen]]prijs. Deze zeer prestigieuze onderscheiding viel eerder, in [[1988]], [[Annie M.G. Schmidt]] ten deel. In 2004 ontving hij ook een [[koninklijke onderscheiding]].
In 2002 maakte [[Theater Terra]] een musicalvoorstelling met Kikker in de hoofdrol.
Regel 17:
In 2003 maakte regisseur [[Arno Kranenborg]] de documentaire "Max Velthuijs, Is het leven niet prachtig?" ([[VPRO]]). In de film wordt Max Velthuijs gevolgd tijdens de totstandkoming van zijn laatste boek, “Kikker is bedroefd”.
In 2007 riep de [[P.C. Hooft-prijs|Stichting P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde]] de [[Max Velthuijs-prijs]] in het leven, een driejaarlijkse oeuvreprijs bestemd voor Nederlandse illustratoren van kinderboeken
== Externe links ==
| |||