Tuchtrecht: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Buitengebruik (overleg | bijdragen)
k link
korte tekst over het nederlands medisch tuchtrecht.
Regel 1:
'''Tuchtrecht''' is in Nederland en België dat deel van het [[publiek recht|publieke recht]] dat aan de [[overheid]] de bevoegdheid geeft personen, die tot een bepaalde beroepsgroep behoren (bijvoorbeeld advocaten en procureurs; medici) een bepaald nadeel toe te brengen ter bevordering van een behoorlijke vervulling van hun taak. Voor aansprakelijkheid volgens tuchtrecht is geen opzet vereist.
 
==het Nederlands medisch tuchtrecht==
Dit tuchtrecht heeft ten doel de kwaliteit van de beroepsbeoefening door artsen te toetsen met het doel dit op een bepaald niveau te houden. Het is nadrukkelijk niet gericht op genoegdoening of schadevergoeding voor de patient, maar om te zien of het handelen van iemand van de beroepsgroep voldoet aan de eisen die men daaraan zou mogen stellen. Een tuchtcollege bestaat daarom uit juridisch geschoolde leden, maar ook uit medici. Een tuchtcollege kan waarschuwingen, boetes, en tijdelijke of permanente verboden uitvaardigen het beroep uit te oefenen uitdelen.
 
Bij het publiek bestaat wel eens de indruk dat medici in de tuchtraad de aangeklaagde medici de hand boven het hoofd houden. Een aanzienlijk deel van de klachten wordt inderdaad niet gegrond bevonden. Bij artsen bestaat omgekeerd de indruk dat veel mensen hun verdriet om een slechte afloop, ook als er geen fouten zijn begaan, vertalen in woede naar de behandelende geneesheer.
 
Zie ook [[militair tuchtrecht]].