Toen de menmens alleen nog in [[stam (antropologie)|stamverband]] leefde was er meestal alleen een leider nodig in crisis tijden zoals conflicten met andere stammen of bij [[natuurramp]]en die de stam troffen. Dan was het nodig dat iemand snel beslissingen nam die dan door de anderen uitgevoerd werden. Meestal had de leider dan ook een soort adviesraad samengesteld uit de oudere en ervaren mensen. Toen de samenleving groter en ingewikkelder werd ontstonden de eerste [[staat|staten]]. Allengs namen de welvarendste en invloedrijkste mensen en families steeds meer de touwtjes in handen en lieten zich steeds minder beïnvloeden door de 'armere' leden van de samenleving. Dit leidde tot de situatie, waarbij binnen de invloedrijkste families de macht door overerving werd doorgegeven: de [[aristocratie]] met aan het hoofd de belangrijkste familie. Eenmaal aan de macht kwamen uit deze families de [[Koning (titel)|koning]]en voort, waardoor de [[monarchie]] ontstond. Meestal vonden de koningen het niet goed, dat hun macht werd betwist door andere personen of groepen. Vaak volgde op kritiek op de koning zware straffen en niet zelden de [[doodstraf]]. Tijdens de [[De Verlichting|Verlichting]] kwam hierin in [[westerse wereld|het Westen]] langzaam verandering en werd de macht in sommige landen volgens de [[trias politica]] van [[Charles Montesquieu|Montesquieu]] verdeeld in een wetgevende, een rechtsprekende en een uitvoerende macht. Tegenwoordig is dit in de Westerse wereld de norm. In veel andere gebieden van de wereld is echter nog altijd de dictatuur de norm zoals de absolute monarchie, een militaire dictatuur of onder het mom van soms een '[[president]] voor het leven' .
Een bekend [[adagium]] (bedacht door de Engelse historicus [[John Emerich Edward Dalberg-Acton, 1e Baron Acton|Lord Acton]]) is: ''Macht maakt [[corruptie|corrupt]] en absolute macht maakt absoluut corrupt'' (''Power corrupts and absolute power corrupts absolutely'').
