Omajjaden: verschil tussen versies

Naast de soennitische islam werden andere geloven getolereerd. Volgens sommige auteurs waren de Omajjaden zelfs zeer [[secularisme|seculier]].<ref>Peter Mansfield (1985) ''The Arabs'', tweede druk, p. 43</ref> Gedwongen bekeringBekering tot de islam was onder de Omajjaden in eerste instantie officieel verboden. De regerende Omajjaden namen vele christenen in dienst, waaronder de latere kerkvader [[Johannes Damascenus]]. Veel christelijke groepen (jakobieten, nestorianen en anderen) treurden waarschijnlijk niet om het verdwijnen van het Byzantijnse gezag, dat hen immers eeuwenlang had vervolgd. Rond 650 schreef de nestoriaanse patriarch Isho'yahb: 'De Arabieren die van God nu de wereld mogen regeren, vervolgen de christelijke godsdienst niet. Integendeel, ze zijn die gunstig gestemd, eerbiedigen onze priesters en de heiligen van de Heer en bieden kerken en kloosters steun. <ref> [[Philip Jenkins]] - Het vergeten christendom, p. 114. ISBN 978-90-468-1042-2</ref>. Ook waren er christelijke stammen die zich bij de Omajjaden aansloten en zelfs meevochten in het leger van de Omajjaden.