Jan van Krimpen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Samenwerking met Stols: kleine verbeteringen |
|||
Regel 71:
== Letterontwerper ==
Van Krimpen wist in 1924 niet hoe een dergelijke klus moest worden aangepakt. Hij vroeg aan De Roos
In 1924 werd ook het eerste nummer de nieuwe reeks van ''De Witte Mier, maandschrift voor de vrienden van boek en prent'' uitgebracht, het typografietijdschrift dat Van Krimpen van 1912-1914 had uitgegeven. Hoofdredacteur was Greshoff, de uitgever was Boosten en Stols. Later werd de redactie uitgebreid met Van Krimpen en Stols. Er verschenen drie jaargangen; eind 1926 werd het opgeheven.
Regel 77:
In 1925 voltooide Van Krimpen ook de cursief voor de Lutetia. Het verschijnen van de ''Lutetia'' was een onaangename verrassing voor S.H. de Roos. Hij was wel bereid zijn kennis te delen met anderen, maar hij was zeer ontstemd over de geheimzinnigheid van Van Krimpen. De Roos en Van Krimpen zouden nooit vrienden worden.
Van 18 juli tot 15 augustus was er in het [[Plantin-Moretusmuseum]] in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] een tentoonstelling over ''Moderne Nederlandsche Boekkunst''. Daarna was deze tentoonstelling te bezichtigen in het Museum van het Boek in Brussel (30 augustus tot 27 september. [[Charles Nypels]] had de catalogus ontworpen, die in de [[Erasmus Mediaeval (lettertype)|Erasmus Mediaeval]] van S.H. de Roos was gezet. In totaal acht nummers van de
Van Krimpens nieuwe letter, de Lutetia, werd officieel voor de eerste keer gebruikt in een catalogus van de Nederlandse bijdragen aan de tentoonstelling ''
In 1925 trad Van Krimpen bij Enschedé in dienst. Tot aan zijn dood zou hij nauw met de drukkerij verbonden blijven. Op 1 augustus 1925 schreef hij een stuk in het ''[[Algemeen Handelsblad]]''. S.H. de Roos werd zeer geprezen, maar het tijdschrift ''Wendingen'' en de "zogenaamde" typografie van architect [[Hendricus Theodorus Wijdeveld|H.Th. Wijdeveld]] kregen veel kritiek.
Regel 85:
Uit 1926 (12 januari) stamt het eerste briefcontact met Stanley Morison. In het vijfde nummer van ''The Fleuron'' besprak Morison de Lutetia. Van Krimpen verzorgde de typografie en de band van de omvangrijke roman van [[Israël Querido]], ''Misleide Majesteit''. Voor zijn bandontwerp ontving hij 40 guldens. De luxe editie van het boek (op geschept papier, in heelperkament gebonden) kostte in de winkel 90 gulden. Ook verzorgde hij de band van de eerste roman van [[Victor van Vriesland]], ''Het afscheid van de wereld in drie dagen''. Hij tekende ook voor het eerst een drukkersembleem voor Querido. Na 1931 zouden daarvan nog vele volgen.
Bruce Rogers publiceerde in 1927 zijn boek: ''"Ancient Books and Modern Discoveries"''. Dit boek is geheel gezet in de Lutetia (behalve de "e", "m" en "n", die Rogers vervangen had door de [[Caslon|Caslon Old Face]] van [[Linotype]]. In hetzelfde jaar stopte Van Krimpen met
Oliver Simon schafte de Lutetia aan voor de [[Curwen Press]] in Londen. [[D.B. Updike]] deed hetzelfde voor de [[Merrymount Press]] in Boston, evenals [[Edwin Grabhorn]] voor de [[Grabhorn Press]] in San Francisco.
| |||