Quirinus van Blankenburg: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 11:
=====1720-1739=====
Tot de weinige overgeleverde muziekwerken van Van Blankenburg behoren het ''Clavicimbel- en orgelboek der gereformeerde psalmen en kerkzangen'' uit [[1732]] met zettingen van alle [[Geneefse Psalmen|psalmen]] afgewisseld met als voor- of naspelen bedoelde korte composities.In 1733 componeerde hij ter ere van het huwelijk van [[Anna van Hannover]], dochter van [[George II van Groot-Brittannië|George II]], koning van Engeland, met de [[Friesland|Friese]] [[stadhouder]] [[Willem IV van Oranje-Nassau|Willem Carel Hendrik Friso]], een muzikaal bruiloftsgeschenk ''La double harmonie d’une musique algébraique of De verdubbelde harmony'', een reeks op Franse leest geschoeide [[dans]]en en airs. Bij vier daarvan zijn, gespiegeld en op hun kop gelezen, [[Bas (zangstem)|bas]] en [[melodie]]stem verwisselbaar.<ref>[http://books.google.be/books?id=nbJFc77yvxEC&pg=PA258&lpg=PA258&dq=blankenburg+%22van+eyck%22&source=web&ots=0fY3c1-JRS&sig=Hc0Lacf8kCUlOBZy36IxTS6bm4Q&hl=nl&sa=X&oi=book_result&resnum=2&ct=result#PPA344,M1] Gert Oost, ''Den Haag, 1764, Christian Ernst Graf vraagt in een lange brief op rijm verhoging van zijn [[tractement]] als hofcomponist, Oranje en de muziek'' in ''Een muziekgeschiedenis der Nederlanden'', samengesteld door [[Louis Peter Grijp]], [[Ignace Bossuyt]] , Amsterdam University Press, [[2001]], ISBN 9053564888, 9789053564882, blz. 344 </ref>
In zijn in [[1739]] uitgegeven ''Elementa musica'' gaat Van Blankenburg uitvoerig in op de muziektheoretische principes waarbij hij zich kritisch opstelt tegen de in zijn ogen misvattingen en onduidelijkheden in de toepassing daarvan door collega-theoretici. Het hoofddoel van het traktaat is het benoemen van de principes en grondregels van de basso-continuo. Daarnaast is ''Elementa musica'' een rijke bron van onze kennis van het muziekleven in de zeventiende en achttiende eeuw. De enige compositie in het werk is de ''Fuga obligata''. Van Blankenburg componeerde de fuga in [[1725]] op een anoniem aangereikt thema van 12 noten. Eén van door [[Georg Friedrich Händel]] rond [[1719]] gecomponeerde en in 1735 gepubliceerde [[fuga]]'s blijkt echter gebaseerd op hetzelfde thema. <ref>Rudolf Rasch ed., ''George Frideric Handel/Quirinus van Blankenburg – Two Fugues on the Same Theme from Six fugues (1735) and Elementa musica (1739)'', The Diapason Press, [[1985]]</ref>.Van Blankenburg voelde zich als componist miskend en slachtoffer van de modische overwaardering van alles wat uit [[Italië]] kwam. In ''Elementa Musica'' schrijft hij: ''”Als ik...een stuk musiec van mijn maaksel plag te vertoonen, dan was 't nooit prijsbaar ...; maar als ik in de plaats van mijn naam Bl., Di Castelbianco ('t welk 't zelfde is)...daar boven zette, dan was 't uitstekend.”
| |||