Antizionisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 81.11.234.28 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door EMelchior |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
'''Antizionisme''' is politiek verzet tegen het [[zionisme]], een internationale politieke beweging die een [[jodendom|Joods]] [[Thuisland (begrip)|thuisland]] of Joodse staat, in het [[Heilige Land|Heilige]] of [[Beloofde Land]], voor het [[Joden|Joodse volk]] in Eretz [[Israël]] voor ogen heeft. Antizionisme kan vele vormen aannemen, variërend van [[politiek]]e of [[religie]]uze oppositie tegen het idee van een Joodse staat, tot het ontkennen van Israëls recht om te bestaan en de [[Legitimiteit (politiek)|legitimiteit]] van het concept zelf, tot verschillende vormen van [[geweld]]. Antizionisme kan zowel afkomstig zijn van [[Links (politiek)|politiek links]] als [[Rechts (politiek)|politiek rechts]], religieuze of [[Secularisme|seculiere]], joods of niet joodse overtuiging.
Volgens sommige mensen bestaat er een link tussen antizionisme en [[antisemitisme]]. Kritiek op Israël of het zionisme zou volgens hen gepaard gaan met Joodse stereotypen of kritiek op het Joodse karakter van de staat en niet slechts het politieke element of kritiek op het beleid van de staat Israël.<ref>''Dying for Jerusalem'', Walter Laqueur, blz 55</ref><ref>''Comtemporary Antisemitism'', Penslar, Marrus enStein, blz 60 en verder</ref>
Regel 13:
De joods-Canadese historicus [[Yakov M. Rabkin]], historicus aan de Universiteit van Montreal, heeft de geschiedenis van antizionistische joden uitgebreid gedocumenteerd.Belangrijke representanten van dit antizionistische jodendom waren onder vele anderen [[Yeshayahu Leibowitz]] en de rabbijnen [[Joel Teitelbaum]] en [[Elchonon Wasserman]]. Rabkin noemt dit joodse antizionisme een groot taboe, ook in de media. Rabkin maakt een scherp onderscheid tussen het nationalistische zionisme en de universele joodse religieuze traditie, waarop het zionisme zich als nationalistische politieke filosofie ten onrechte zou hebben geënt. Binnen de staat Israël groeide weliswaar een feitelijke coalitie tussen zionisten en vrome joden maar een minderheid bleef zich principieel verzetten tegen de staat, omdat die het primaat en de vertegenwoordiging opeist voor heel het bestaande jodendom wereldwijd. .<ref> Yakov M. Rabkin, ''In naam van de Thora. De geschiedenis van de antizionistische joden'', Antwerpen/Amsterdam 2006, passim.</ref>
== Zie ook ==
| |||