Valdemar Langlet: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Linkfix, geen link naar dp’s, help mee!! |
||
Regel 11:
Valdemar Langle was een zoon van de Zweedse architect [[Emil Viktor Langlet]] en de schrijfster [[Mathilda Langlet]]. Hij studeerde aan de [[Universiteit van Uppsala]] en in [[Duitsland]], [[Oostenrijk]] en [[Zwitserland]]. Vervolgens werkte Langlet onder meer als journalist en redacteur voor een reeks Zweedse kranten, waaronder ''[[Svensk Handelstidning]]'' en ''[[Svenska Dagbladet]]''. Hij schreef boeken over actualiteiten en over zijn reizen naar [[Rusland]] en [[Hongarije]], waarbij hij onder meer [[Lev Tolstoj|Leo Tolstoj]] onmoette.
In 1890 leerde hij [[Esperanto]] spreken.<ref>Knivilä, K. ''Esperantisto kontrau malhomeco.'' Esperanto, Rotterdam, May 1995, pp. 82-84.</ref> Hij was in 1891 een van de stichters van de Esperantovereniging van [[Uppsala (stad)|Uppsala]] (de tweede Esperantovereniging ter wereld) en diende een groot aantal jaren als voorzitter van deze vereniging. Hij was ook de eerste redacteur van het Esperantotijdschrift ''Lingvo internacia'' en diende als eerste voorzitter van de in 1906 gevestigde Zweedse Esperantoverbond in 1906, tot de splitsing tussen aanhangers van Esperanto en [[Ido (kunsttaal)|Ido]] in 1909.
In 1899 huwde hij met de esperantist Signe Blomberg uit de Finse stad [[Turku]]. Na haar dood in 1921 hertrouwde hij in 1925 met een Russische esperantist, Nina Borovko. In 1932 werd hij aangenomen als docent [[Zweeds]] aan de [[Universiteit van Boedapest]]. Ook ging hij werken als cultureel attaché aan de Zweedse [[ambassade]] in Boedapest.
| |||