Mauritiaanse torenvalk: verschil tussen versies

De '''Mauritiaanse torenvalk''' (''Falco punctatus'') is een valksoort endemisch op het eiland [[Mauritius (land)|Mauritius]].

Deze valk heeft een kastanjebruine bovenzijde en een roomwitte, gespikkelde onderzijde. Een volwassen torenvalk kan tussen de 26 en 30,5 cm groot worden en weegt zo'n 250 gram. Mannetjes zijn iets kleiner dan wijfjes. Het spanwijdte kan 45 cm zijn. In gevangenschap kunnen ze tot vijftien jaar worden.

Op het menu staan hagedissen, [[echte libellen|libellen]], [[Cicadidae]], [[kakkerlakken]], [[krekels]] en kleine vogels.

In het prekoloniale tijdperk werd geschat dat er tussen de 175 en 325 broedparen waren. In de jaren '50 en '60 van de 20ste eeuw ging de populatie sterk achteruit. Het gebruik van [[DDT (insecticide)|DDT]] om [[invasieve soort|invasieve soorten]] als katten, [[mangoesten]] en [[Java-aap|Java-apen]] te bestrijden bestreed ongewild ook de torenvalken. Hun eierschalen werden dunner zodat er geen kuikens meer uitkwamen. In 1974 zat de populatie met 4 exemplaren op een dieptepunt. Het was de zeldzaamste vogel ter wereld. Bioloog Stanley Temple ondernam enkele pogingen om de torenvalk te redden, maar zijn pogingen mislukten.

In 1979 werd een nieuwe poging ondernomen met de hulp van o.a. [[Gerald Durrell]]. De eieren in de nesten werden weggenomen en in een couveuse uitgebroed. Doordat de eieren verdwenen legden de vogels er nieuwe. De populatie was in 1984 gegroeid tot 50 exemplaren. Intussen is de populatie zo gegroeid dat men ze enkel nog in het oog houdt en er niet meer excessief mee gekweekt wordt. Er zouden zo'n 800 exemplaren zijn.