Signaalmolecuul: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen oplossing voor doorverwijzing: Receptoren - Koppeling(en) gewijzigd naar receptor (biochemie)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
Een '''signaalmolecuul''' of '''signaalstof''' is een [[chemische verbinding]] die [[informatie]] tussen [[organismen]], tussen [[cel (biologie)|cellen]] binnen een organisme of tussen onderdelen binnen een cel van een organisme overdraagt. Deze moleculen worden vrijgelaten door de cel die het signaal afgeeft, overbruggen de [[intercellulaire ruimte]] door middel van [[diffusie]] en binden aan een [[Receptor (biochemie)|receptor]] in een andere cel. Dit resulteert erin dat in een cel die een molecuul of signaal ontvangt, een door [[enzyme]]s gecontroleerde reactie plaatsvindt, die ertoe leidt dat er veranderingen in die cel plaatsvinden. Voorbeelden van signaalstoffen zijn [[hormonen]], [[feromonen]], [[cytokinen]] en [[neurotransmitter]]s.
 
Eenvoudig gezegd kunnen cellen dus berichten uit hun omgeving ontvangen door middel van signaalmoleculen. Signaalmoleculen binden aan specifieke [[receptor (biochemie)|receptoren]] waarvan de bindingsplaats gelegen is aan de buitenkant van de [[celmembraan]] (plasma membraan). Receptoren steken door de plasma membraan heen en kunnen zo communiceren met de binnenkant van de cel (het [[cytoplasma]]). Op deze manier worden [[extracellulaire]] boodschappen van diverse aard doorgegeven en weten de cellen wat te doen. Naarmate we ouder worden nemen de hoeveelheid signaalmoleculen af. Cellen gaan hierdoor steeds minder efficiënt werken en op 70-jarige leeftijd is de [[efficiëntie]] ongeveer nog zo’n 10% . Na 16 jaar onderzoek is een Amerikaans bedrijf uit Salt Lake City er als eerste in geslaagd om signaalmoleculen als een stabiel supplement te produceren. Het product werd in 2009 op de markt gebracht onder de naam ASEA.
 
== Externe links ==