Adriaan Frans Meijer: verschil tussen versies

| onderschrift = Adriaan Frans Meijer door [[Nicolaas Pieneman|Pieneman]]

| plaatsvanoverlijdensterfplaats = [[Amsterdam]]

Op 31 augustus 1805 hertrouwde Adriaan Frans Meijer met Maria Couille ([[Haarlem]], 22 mei 1768 - [[Zutphen]], 17 oktober 1829), dochter van Simon Pierre Couille en Geertje de Wilde. Zij kregen één zoon:

Adriaan Frans Meijer werd op 11-jarige leeftijd door zijn ouders in Zutphen naar een [[Franse school]] gestuurd, wat in die tijd niet veel voor kwam. Hij was geen snelle leerling, maar leerde er desondanks de Franse taal, aardrijkskunde en rekenen. Zijn meester zag hem voorbestemd als onderwijzer, maar zelf zag hij meer in een militaire loopbaan. In 1785 nam Adriaan Frans, op voorspraak van zijn vader, als sergeant dienst in het Staatse leger, eerst bij het Regiment van Bylandt, maar na een conflict tussen zijn vader en de kolonel van Bylandt - op voorspraak van zijn oom, die diende bij het Regiment Westerloo - als cadet bombardeur bij de [[artillerie]] compagnie van Luitenant Kolonel Hasse te [[Bergen op Zoom]]. Vanwege financiële problemen ging Meijer tweemaal op lang verlof, maar in 1787 verwisselde hij de artillerie toch weer voor de infanterie: hij werd nogmaals sergeant bij het 2e Bataljon van het Regiment van Bylandt, waarvan de grenadier compagnie nu onder commando stond van luitenant-generaal Bedaulx. Meijer moest zich in eerste instantie melden in [[Benschop]], nabij [[IJsselstein]], maar al snel verplaatste het Regiment zich naar [[Den Haag]].

Ondertussen was de opstand van de [[Patriotten]] uitgebroken. In Den Haag maakte Meijer de opstand van de [[Patriotten]] in 1787 mee. Den Haag was in die tijd een zeer Oranjegezinde stad. In september 1787 was hij er getuige van hoe de [[Willem V van Oranje-Nassau|stadhouder]] en zijn familie triomfantelijk werden binnengehaald in de stad. Aangezien het bataljon van Meijer gezien werd als een Patriotisch bataljon moesten zij enkele dagen later uitwijken naar [[Heusden (vestingstad)|Heusen]].

Adriaan Frans Meijer werd op 8 juli 1795 in het Bataafse leger aangesteld als 2de luitenant bij het 3de bataljon van de 2de halve brigade van kolonel [[Stewart John Bruce]]. Op 13 oktober werd hij er kapitein-adjudant-majoor. Meijer nam als stafofficier deel aan veldtochten in Noord-Holland in 1799 en Duitsland in 1800. Hij was van 1804-1805 gelegerd op Walcheren. In 1805 werd hij kapitein-adjudant van de staf van de lijfgarde van [[raadspensionaris]] [[Rutger Jan Schimmelpenninck (1761-1825)|Rutger Jan Schimmelpenninck]]. Deze stond onder commando van Kolonel [[Jean Antoine de Collaert]]. In deze hoedanigheid maakte Meijer een reis naar Wenen met de adjudant van de raadspensionaris luitenant Kolonel ingenieur [[Gillis Johannis le Fèvre de Montigny (1765-1821)|Gillis Johannis le Fèvre de Montigny]] en de Generaal-majoor Stewart John Bruce, gouverneur der residentie van het Bataafs gouvernement, om namens de raadspensionaris keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] te complimenteren met zijn roemrijke veldtocht.

Na de aftocht van Schimmelpenninck en het aantreden van koning [[Lodewijk Napoleon Bonaparte|Lodewijk Napoleon]] werd Adriaan Frans Meijer in februari 1807 als luitenant-kolonel benoemd bij het 1e bataljon van het 9e Regiment [[Infanterie]] van Linie van het [[Koninkrijk Holland]]. Hiermee maakte hij de veldtocht naar Oost Friesland (Duitsland) mee. Op 19 januari 1808 werd Meijer majoor bij het depot van het 3e Regiment [[Infanterie]] van Linie, dat gecommandeerd werd door kolonel Adriaan Sels, en vanaf eind 1809 door kolonel Aertis Jacques Hardyau.

Meijer kwam na de inlijving van het [[Koninkrijk Holland]] door [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] in september 1810 in Franse dienst als majoor bij het 124ste Regiment Infanterie van linie. Hij werd in 1812 bevorderd tot kolonel en commandant van het 2e Regiment Étrangers, het 2e Regiment Buitenlanders in Franse dienst. Dit was van oorsprong een Duits regiment, dat opgericht was door de vorst van het Duitse staatje Isemburg, om Napoleon te dienen. Met dit regiment vocht Meijer in Italië en Oostenrijk. In Italië kwam hij aanvankelijk onder bevel van de luitenant Generaal Grenier, commandant van de troepen van het [[koninkrijk Napels]], en later van Brigade-generaal Salcette en Divisie-generaal Miolis, de gouverneur van de Romeinse Staten. In 1813 moest Meijer afmarcheren naar Noord-Italië waar hij onder bevel kwam van de onderkoning van Italië [[Eugène de Beauharnais]], Napoleons stiefzoon. Tijdens de campagne in Noord-Italië, [[Trente (provincie)|Trente]] en [[Tirol (gebied)|Tirol]] was Meijer onder meer betrokken bij de affaires van [[Brixen (Italië)|Brixen]] (25 september 1813) en Valano (26 oktober 1813). Na het verraad van [[Joachim Murat|Murat]] in 1814 werd Meijer in [[Rome (stad)|Rome]] ingesloten in de beroemde [[Engelenburcht]] (Castel Sant' Angelo) waar hij twee maanden werd belegerd door Napolitaanse troepen.

[[FileBestand:Meijer, jhr. AF.jpg|thumb|left|200px|Adriaan Frans Meijer]]

Na de abdicatie van Napoleon trad hij in 1814 in Nederlandse dienst en waar hij tot Generaal-majoor werd benoemd. In 1815, ten tijde van de Slag bij Waterloo, was hij militair commandant van de vestingstad [[Breda (stad)|Breda]]. Hij werd op 21 december 1818 aangesteld als provinciecommandant van Overijssel en op 20 december 1826 bevorderd tot luitenant Generaal en commandant van het 6de groot militair commando. Op 20 februari 1829 werd Meijer bevorderd tot commanderend generaal van het 2de groot militair commando.

Adriaan Frans Meijer werd in 1838 gepensioneerd en trok zich terug op het landgoed "Meyerswijk", de vroegere Winkelsteegh, in [[Hatert]] (gemeente [[Nijmegen]]). Hij overleed op 8 februari 1845 in Amsterdam in een huis aan de Keizersgracht. Hij werd in eerste instantie begraven op de Algemene begraafplaats in Hatert. Op zijn grafsteen werd geschreven:”<i>Hier ligt begraven de Luitenant Generaal Jonkheer A.F. Meijer Geb. 4 sept. 1768, Gest. 8 febr. 1845. Zijn assche ruste in vrede</i>”. Op 27 maart 1940 werd hij met toestemming van de eigenaar dr. P. Dobbelmann herbegraven op het landgoed De Winckelsteegh. Vanaf 1949 werd het landgoed verhuurd aan de heer Bevort, die er een kostschool van maakte. Hij liet het graf opnieuw verplaatsen. Toen de vijver werd gedempt werd de generaal voor de vierde keer verplaatst naar een heuvel nabij het zusterhuis<ref>''Generaal Meyer op ''De Winkelsteeg'' begraven'', in: De Gelderlander van 17 juli 1965.</ref>. Maar ook hier kreeg hij niet “definitief de laatste rust”. De laatste rustplaats van luitenant-generaal jonkheer Adriaan Frans Meijer bevindt zich sinds 1995 op landgoed Beekvliet te [[Borculo]].

* F. de Bas, ''Het Krijgsgeschiedkundig Archief en "de Waarheid" betreffende Beeringen... 5 Augustus 1831'', Firma I. Wedding, Harderwijk 1907.

* J.C.C. den Beer Poortugael, ''Beeringen den 5en Augustus 1831 genomen door 100 vrijwillige jagers Leidsche studenten en Houthaelen'', Martinus Nijhoff, 's-Gravenhage 1906.

* L.J.A. Braakenburg, ''Genealogie van het geslacht der Jonkheeren Meijer uit familiebescheiden opgemaakt''.

* J.E.A. Meijer, ''Beeringen en Houthaelen 5 en 6 Augustus 1831, tot verdediging der nagedachtenis van den Luitenant-Generaal jhr. A.F. Meijer'', Firma I. Wedding, Harderwijk 1906

* George F. Nafziger en Marco Gionannini, ''The Defense of the Napoleontic Kingdom of Northern Italy, 1813-1814'', Praeger Publishers, Westport (CT) 2002.

{{References}}
}}