Karmelieten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix |
Interne link Albert |
||
Regel 22:
De orde van de karmelieten kent haar oorsprong op de berg [[Karmelgebergte|Karmel]] bij de havenplaats [[Haifa]] in [[Israël]]. Deze berg - die verbonden is met de profeet [[Elia (profeet)|Elia]] - is lange tijd een verblijfplaats voor talrijke kluizenaars die in navolging van hem een aan [[God (christendom)|God]] toegewijd leven leidden. Naast een hoogtepunt in de vierde tot de zevende eeuw kent het kluizenaarsleven daar in de elfde en twaalfde eeuw een ware renaissance. In de twaalfde eeuw kwamen verscheidene pelgrims onder leiding van [[Berthold van Calabrië]] en [[Albertus van Jeruzalem]] samen 'nabij de bron van [[Elia (profeet)|Elia]]' om als [[Heremiet (monnik)|heremieten]] te leven. Tussen de kluizenaarscellen werd een kapel ter ere van [[Maria (moeder Jezus)|Maria]] gebouwd. Vanaf dat moment noemen de heremieten zichzelf 'Broeders van de heilige Maria van de Berg Karmel'.
Om 'juridische stabiliteit' te verwerven, richt de groep heremieten zich tot [[Albertus van Jeruzalem|Albert Avogadro]] ([[1150]]-[[1214]]). Hij staat aan de basis van de officiële [[kloosterregel|leefregel]] van de karmelieten. Armoede en handenarbeid zijn volgens deze leefregel het belangrijkst. Wat echter karakteristiek is voor de karmelieten, is het grote belang dat ze hechten aan het in stilte uitgevoerde gebed. In [[1235]] worden de karmelieten, onder het dreigende gevaar van de [[Saracenen]], gedwongen de berg [[Karmel]] te verlaten. De meesten trekken naar delen van [[Europa (continent)|Europa]].
{{Clearleft}}
| |||