Jan Brokken: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Addbot (overleg | bijdragen)
k Robot: Verplaatsing van 1 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q1681655
Waponesepower (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 92:
Op de in oktober 2009 gepubliceerde bundel kwamen opvallend veel en uitvoerige recensies. "Exotisch, vol wonderlijke details en met een constante melancholische ondertoon,’ oordeelde [[Ewoud Kieft]] in [[NRC Handelsblad]]. "Bij Brokken is de speurtocht net zo belangrijk als de vondst. En dat is een mooie manier om de verbeelding en de verwondering toe te laten in de wereld van de non-fictie, waar zoveel journalisten en historici zich onnodig laten beperken door de eis van feitelijkheid. Brokken laat zien dat er meer mogelijk is."
 
Toch viel ook dit boek weer buiten de prijzen en nominaties. Net zoals het veelgeprezen ''[[In het huis van de dichter'']] werd anderzijds door [[Klassiek Centraal]] bekroond met een Gouden Label. "Het probleem ligt niet zozeer in de beoordeling van zijn werk," analyseerde [[Ingrid Koorn]] in haar essay ''De zee en de tropen'', "die valt in bijna alle gevallen positief uit. De critici zijn het er vrijwel unaniem over eens dat Jan Brokken een rasverteller is. Het wringpunt ligt in de criteria van de literaire kritiek, die vaak vasthoudt aan een krampachtig onderscheid tussen literatuur en journalistiek. (..) In landen als [[Groot-Brittannië]] en [[Verenigde Staten|Amerika]] springt men een stuk soepeler om met genregrenzen, en wordt een boek vooral beoordeeld op zijn intrinsieke kwaliteiten. (..) Jan Brokken is geen ‘literaire’ schrijver in de klassieke zin des woords, doordat hij fictie met non-fictie verenigt. Maar zijn poging om verschillende schrijfculturen met elkaar te laten versmelten is bijzonder genoeg om dit als een verdienste voor de literatuur te erkennen. Hij heeft werkelijk een nieuw genre toegevoegd aan de Nederlandse literatuur. Tegelijk slaagt hij er telkens weer in een ouderwets spannend en dramatisch verhaal neer te zetten."
 
[[Renée de Borst]] kwam in [[De Gelderlander]] tot dezelfde conclusie. "Jan Brokken is niet zozeer miskend. Wie hem leest, heeft grote waardering voor zijn prachtige schrijfstijl en interessante onderwerpkeuze. Al jaren schrijft hij de sterren van de hemel. Brokken is veeleer niet gekend. Dat moet snel veranderen", vindt ze.