Bertus de Harder: verschil tussen versies

In 1949 speelde [[Nederlands voetbalelftal|Oranje]] tegen [[Frans voetbalelftal|Frankrijk]] maar De Harder was geselecteerd voor het B-elftal. Het B-elftal speelde in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]] tegen het B-elftal van Frankrijk. Het spel van De Harder werd opgemerkt door de directie van [[Girondins de Bordeaux]]. De voorzitter van Bordeaux, Pujolle, bood De Harder daarop een contract aan bij de Franse club. Girondins de Bordeaux was net gepromoveerd van de [[Ligue 2]] naar de [[Ligue 1]] en kon de spelerskwaliteiten van de [[Den Haag|Hagenees]] gebruiken op het hoogste niveau. De Harder ging het buitenlandse avontuur aan en werd dena derde[[Gerrit NederlandseKeizer]] profvoetballer(Engeland), in[[Beb hetBakhuys]], buitenland.[[Gerrit Vreeken]] (beiden Frankrijk),[[Faas Wilkes]] was de eerste, die het profbestaan ging opzoeken bij [[Internazionale|Inter Milaan]] in Italië, de vijfde Nederlandse voetballer die in het buitenland ging spelen. In [[augustus (maand)|augustus]] [[1949]] ging De Harder aan de slag in [[Bordeaux (stad)|Bordeaux]]. In het eerste seizoen na promotie (1949-1950) werd de Franse club meteen landskampioen. De Harder, door de Fransen geschreven als ''Berthus de Harder'', was de sterspeler geworden van [[Girondins de Bordeaux]]. Hij werd in zijn eerste seizoen topscorer met 21 doelpunten. De Fransen gaven hem meerdere bijnamen, zoals ''Le bon prince'' ('de goede prins'), ''Le Divin Chauve'' ('de goddelijke kale'), ''Le roi du terrain'' ('de koning van het veld') en ''Un diable frétillon'' ('Een beweeglijke duivel').