Energieniveau: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Prlwytzkowsky (overleg | bijdragen)
k derangschikking = de rangschikking
Regel 6:
Energieniveaus zijn toegestane [[Eigenwaarde (wiskunde)|eigenwaarden]] van de [[Hamiltonformalisme|Hamiltonoperator]] en zijn daarom tijdsonafhankelijk. Het systeem kan zich continu slechts in één toestand bevinden, maar kan niet een van de daartussenin liggende energiewaarden hebben. Een aan zichzelf overgelaten systeem tracht er altijd zijn laagste energieniveau, zijn [[grondtoestand]], te bereiken. Alle andere niveaus worden ''[[aangeslagen toestand]]en'' genoemd.
 
Om het aanschouwelijk te maken, kan men zich voorstellen dat derangschikkingde rangschikking en de bewegingen van de [[elektron]]en in de [[elektronenschil]] – of de [[nucleon]]en in de [[atoomkern]] – alleen bij een bepaalde gevallen stabiel zijn. Elk van deze toestanden heeft een andere, vaste, energie-inhoud. Boven een bepaalde grensenergie is er echter ook een ''continuüm'', een gebied waar willekeurige energiewaarden mogelijk zijn. Bij een atoom komt deze grensenergie overeen met de [[bindingsenergie]] van het betreffende elektron; het niet langer gebonden elektron (bijvoorbeeld bij [[ionisatie]]) kan daardoor een willekeurige kinetische energie hebben. In de atoomkern is de situatie gecompliceerder; hier bestaan er ook discrete energieniveaus boven de bindingsenergie van het nucleon. Deze niveaus leiden bijvoorbeeld tot resonanties in de [[werkzame doorsnede]] van [[kernreactie]]s.
 
== Overgangen tussen energieniveaus ==