Surseance van betaling: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Surseance is een verzoekschriftprocedure waaruit geen vonnis maar een beschikking voortvloeit. Bron gevraagd voor 98%-bewering, klinkt als uit de duim gezogen.
Regel 10:
Surseance van betaling is samen met het [[faillissement]] en de [[Wet schuldsanering natuurlijke personen|schuldsanering natuurlijke personen]] opgenomen in de [[Faillissement (Nederland)|Faillissementswet]].
 
Surseance van betaling wordt niet verleend aan een [[natuurlijk persoon]] die geen beroep of bedrijf uitoefentnuitoefent (art. 214 lid 4 Fw.). Natuurlijke personen die wel een beroep of bedrijf uitoefenen komen meestal alsnog in de [[Wet schuldsanering natuurlijke personen]] (Wsnp) terecht. Dit komt omdat ze vaak niet met hun schuldeisers overeenstemming kunnen bereiken. Ze kunnen hun banken geen extra zekerheid aanbieden, zodat ze geen krediet meer krijgen. Bedrijven kunnen daarentegen wel een en ander bereiken, door een saneringsplan aan te bieden. Ze kunnen bijvoorbeeld extra zekerheden aan een bank aanbieden, die hen extra krediet geeft. Ze kunnen ook aandelen of obligaties uitgeven (hoewel dit altijd een scherpe koersdaling tot gevolg heeft).
 
Toch blijkt in de praktijk dat ca. 98% van de aanvragende bedrijven uiteindelijk niet tot een akkoord komen of zich niet aan het akkoord (kunnen) houden.{{bron?||2013|10|25}} Dit heeft te maken met de volgende feiten: