In [[1699]] werd hij de eerste organist van het door Jan[[Johannes DuijschodtDuyschot]] gebouwde orgel in de [[Nieuwe Kerk (Den Haag)|Nieuwe Kerk]] in [['s-Gravenhage]]. Tussen oktober [[1713]] en juni [[1715]] werd de in [[Den Haag]] verblijvende prins Friedrich Ludwig von Württemberg-Stuttgart zijn klavecimbel-leerling. Voor hem componeerde hij de ([cantate)]'' L'Apologie des Femmes''. Deze [[cantate]] is een antwoord op "''Les Femmes''" van de Franse componist [[André Campra]], uitgegeven in 1708, waarin die het leed door de liefde veroorzaakt beschrijft en waarin hij zo ver gaat de lijst op te stellen van weinig aantrekkelijke karaktertrekken van bepaalde types vrouwen (de kokette, de wijze, de vadsige, enz.). De dichter vindt echter troost in de schoonheid van de natuur en verzaakt voor altijd aan het vrouwelijke geslacht. In de cantate van Van Blankenburg, gecomponeerd circa 1713, wordt aan de andere kant de lijst opgesteld van gunstige karaktertrekken van die vrouwen die in Campra’s cantate in een kwaad daglicht worden gesteld.<ref>[http://www.amazon.com/Femmes-French-Cantatas-Koningsberger/dp/B000RGI56S/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=music&qid=1224000670&sr=1-1] Roderick Shaw, in het inlegboekje van de cd ''Les Femmes, French Cantates by Campra, Van Blankenburg, Leclair'', CD GLO 5055, Academy of the Begynhof Amsterdam</ref>.
