Redevoering: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
anders verwarrend
Regel 1:
[[Bestand:Martin Luther King - March on Washington.jpg|thumb|200px|Martin Luther King met zijn rede.]]
Een '''redevoering''', ook wel '''toespraak''', '''rede''' of '''speech''' genoemd, is een [[voordracht]] over een bepaald [[Kenobject|onderwerp]] voor een bepaald [[publiek]] door een [[spreker]]. Het [[vakgebied]] dat redevoeringen bestudeert en probeert te ontdekken hoe een goede redevoering is opgebouwd, is de [[retorica]]. In de [[Algemeen secundair onderwijs|oude humaniora]] werd het laatste jaarschooljaar "retorica" genoemd, omdat het bestuderen van beroemde (klassieke) redenaars een belangrijk leerstofonderdeel vormde. Het houden van redevoeringen werd voor het eerst populair in de [[Griekenland|Griekse]] en [[Romeinse Rijk|Romeinse]] [[democratie]]ën, waarin het publiek mocht oordelen over juridische en politieke zaken.
 
Een redevoering gebeurt in een gestructureerde, overwogen manier, met de bedoeling de toehoorders te [[informatie|informeren]], [[invloed|beïnvloeden]] of te [[amusement|vermaken]]. Een toespraak kent, net als elke vorm van communicatie, vijf basiselementen die onder te verdelen zijn in: ''"wie" zegt "wat" tegen "wie" met gebruikmaking van "welk middel" en met "welke effecten"''? Het doel van spreken in het openbaar kan uiteenlopen van een eenvoudige informatieoverdracht tot het motiveren van mensen om bepaalde actie te verrichten tot het vertellen van een [[kortverhaal]]. Begaafde sprekers zijn in staat het niet te laten bij de informatieoverdracht, maar ook de emoties te veranderen van hun luisteraars.