HaarHurtis-Houairi, eerstewier succesouders behaaldeafkomstig Hurtis-Houairiwaren uit [[Guadeloupe]], boekte haar eerste succes in 1997 door een zilveren medaille te winnen op de 200 m tijdens de [[Europa (werelddeel)|Europese]] kampioenschappen voor junioren in [[Ljubljana]]. Een jaar later won ze goud op dezelfde afstand bij de [[Wereldkampioenschappen atletiek voor junioren|wereldkampioenschappen voor junioren]] in [[Annecy]] en veroverde zij bovendien zilver op de 4 x 100 m estafette.
=== Senioren ===
Op de [[wereldkampioenschappenWereldkampioenschappen atletiek 1999|wereldkampioenschappen van 1999]] behaaldein ze[[Sevilla een(stad)|Sevilla]] zilverenbehaalde medailleze op de 4 x 100 m estafetteopnieuw een zilveren medaille. Samen met [[Patricia Girard]], [[Katia Benth]] en [[Christine Arron]] snelde ze achter het team van de [[Bahama's]] (1e in 41,92 s) naar de Franse recordtijd van 42,06. Een jaar later viel ze op de [[Olympische Zomerspelen 2000|Olympische Spelen van 2000]] in [[Sydney]] op dit nummer net buiten de prijzen. Samen met [[Linda Ferga]], [[Fabé Dia]] en Christine Arron werd ze vierde in 42,42. Op 10 april 2008 werd echter de uitslag van de [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] atlete [[Marion Jones]] uit de uitslag geschrapt en tevens de prestatie van de Amerikaanse estafetteploeg ongeldig verklaard. Het [[Internationaal Olympisch Comité|IOC]] moest nog een besluit nemen over een verdeling van de medailles.<ref>[http://www.olympic.org/uk/news/olympic_news/full_story_uk.asp?id=2536 IOC announces more stringent measures in its fight against doping (IOC, 10 april 2008)]</ref> In 2010 werd het besluit van het IOC ongedaan gemaakt door een uitspraak van het [[Hof van Arbitrage voor Sport]] en kregen de ploeggenoten van Marion Jones hun medailles terug en bleef de uitslag voor Muriel Hurtis-Houairi onveranderd.<ref>{{en}}[http://www.huffingtonpost.com/2010/07/16/usa-olympic-relay-runners_n_649118.html Amerikaanse estafettelopers winnen Olympisch goud 2000 opnieuw]</ref>
In 2002 veroverde Muriel Hurtis-Houairi op de [[Europese kampioenschappen atletiek|Europese kampioenschappen]] in [[München]] tweemaal goud: op de 200 m werd ze eerst kampioene in 22,43 en op de 4 x 100 m estafette snelde ze vervolgens in 42,46 naar de zege samen met [[Delphine Combe]], [[Sylviane Félix]] en [[Odiah Sidibé]]. Haar beste prestatie leverde Hurtis-Houairi in 2003 door in [[Birmingham (Engeland)|Birmingham]] [[Wereldkampioenschappen indoor atletiek 2003|wereldindoorkampioene]] te worden op de 200 m. Op de hierop volgende [[Wereldkampioenschappen atletiek 2003|WK]] in eigen land, te weten in [[Parijs]], boekte ze nieuwe successen. Op de 200 m veroverde zij in 22,59 de bronzen medaille, waarna op de 4 x 100 m estafette voor haar zelfs het goud was weggelegd. Samen met Patricia Girard, Christine Arron en Sylviane Félix liet ze een tijd noteren van 41,78, niet alleen een Frans record, maar hiermee was Frankrijk op dat moment ook het vierde snelste land ooit.
Op de [[Olympische Zomerspelen 2004|Olympische Spelen van 2004]] in [[Athene (stad)|Athene]] sneuvelde Muriel Hurtis-Houairi in de kwartfinale op de 200 m met een tijd van 23,33. Op de 4 x 100 m estafette won ze met haar teamgenotes [[Véronique Mang]], Sylviane Félix en Christine Arron een bronzen medaille.<br />Vier jaar later nam ze op de [[Olympische Zomerspelen 2008|Olympische Spelen van 2008]] in [[Peking]] wederom deel aan de 200 m en de 4 x 100 m estafette. Ditmaal sneuvelde ze op de 200 m met 22,71 in de halve finale, terwijl het Franse vrouwenteam in haar heat door een mislukte wissel alle kansen vergooide.
