Honte: verschil tussen versies

De '''Honte''' (ook wel '''Heidezee''' genoemd) is de naam van een deel van het [[Schelde (rivier)|Schelde]]-[[estuarium]], met name de [[Westerschelde]] bij en ten oosten van [[Terneuzen (stad)|Terneuzen]]. De Honte is rond het begin van de jaartelling ontstaan.

De Honte is rond het begin van de jaartelling ontstaan. Aanvankelijk mondde de Schelde veel noordelijker in zee uit - ongeveer bij de huidige [[Nieuwe Waterweg]]. Toen delen van de [[strandwal]] werden weggeslagen, ontstonden zeearmen en kreeg de Schelde via de huidige [[Oosterschelde]] een verbinding met de [[Noordzee]].

'''== Geschiedenis''' ==

Oorspronkelijk was de Honte een smal veenriviertje (bron ter hoogte van het huidige perkpolder[[Perkpolder]]) dat oostwaarts naar de Schelde afwaterde en waarschijnlijk uitmondde in het verdwenen dorpje 'Hontemude' (tussen de huidige gemeenten Bath en Ossendrecht).<ref> Zo blijkt uit een oorkonde van de Sint-Michielsabdij van Antwerpen van 1148 betreffende het visserijgebied 'bij de Agger tegenover Ossendrecht'. Zie COEN, I., De Eeuwige Schelde ? Ontstaan en ontwikkeling van de Schelde, Waterbouwkundig laboratorium, 1933-2008.</ref>

Door stormvloeden in de vroege 12e eeuw, maar mogelijk al vanaf de 9e eeuw, is de Honte met de [[Sincfal]] (een kleine zeearm die later verzandde tot het Zwin) in verbinding geraakt en ontstond de Honte als zeearm tussen de Schelde en Noordzee. In de eeuwen daarop werd de Honte o.i.v.onder invloed van veenwinning, [[inundaties]] (onderwaterzetting voor militaire doeleinden) en inpoldering steeds dieper en uiteindelijk de belangrijkste verbinding tussen Schelde en Noordzee. Uit een schriftelijke bron uit [[1318 ]] blijkt dat wat nu Oosterschelde heet toen de ''oude Schelde'' werd genoemd; de Honte is dan de ''nieuwe Schelde''. Vanaf de 15e eeuw was op de Honte scheepvaart mogelijk.

'''== Etymologie''' ==

De benaming (H)onte is, zoals de namen van vele rivieren in de Lage Landen, van Keltische (pre-Romeinse) oorsprong en werd afgeleid van het woord 'onno', dat poel, moerasven of moerasrivier betekende. De H-toevoeging is van Germaanse oorsprong. Vele dorp-, wijk-, of gehuchtnamen hebben het voorvoegsel 'Hon' of ervan afgeleide vormen en verwijzen naar een destijds moerassig gebied. Ook oude benamingen van moerasminnende waterplanten hebben dit voorvoegsel.<ref> CEYSSENS, J., L'ancien vocable Hon, Geschiedk. en Oudheidk. Studiekring Hasselt, Verz. Opstellen, Boekdeel IV, Hasselt, 1928.</ref>