Voltmeter: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 94.209.10.22 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Handige Harrie |
|||
Regel 1:
[[Bestand:Voltmeter.jpg|thumb|right|De digitale voltmeter op de achtergrond meet een printplaat op de voorgrond, die ook een voltmeter is]]
Een '''voltmeter''' of spanningsmeter is een [[meetinstrument]] dat kan worden gebruikt om [[elektrische spanning]] te meten. De waarde wordt aangegeven in [[Volt (eenheid)|volt]].
[[Bestand:VoltímetroPY5aal.gif|left|thumb|Analoge voltmeter]]
Een traditionele [[analoog|analoge]] voltmeter maakt gebruik van een [[weekijzermeter]] of een [[draaispoelmeter]] volgens het principe van de galvanometer. De draaispoelmeter meet de stroom door een klein [[spoel]]tje met heel veel windingen dat in het veld van een [[permanente magneet]] kan draaien. De draaiing wordt door veertjes tegengewerkt en een wijzer maakt aflezing van de draaiing mogelijk. De constructie is zodanig dat de draaiing recht evenredig is met de stroom door het spoeltje.
Een voltmeter wordt parallel geschakeld met het object waarover de spanning wordt gemeten. Een ideale voltmeter beïnvloedt het circuit waaraan gemeten wordt niet. Hiervoor moet de inwendige weerstand van de voltmeter [[oneindig]] hoog zijn, waarmee de door de meting onttrokken stroom nul blijft. [[Elektrostatische voltmeter]]s voldoen hieraan, hoewel ook zij een zekere hoeveelheid lading aan het te meten circuit onttrekken.
Simpele (analoge of digitale) voltmeters hebben een eindige inwendige weerstand en belasten het te meten circuit enigszins. Deze weerstand is evenredig met het meetbereik waarop de meter is ngesteld en wordt dan ook gemeten in ''ohm per volt''
Door de toepassing van elektronische schakelingen zoals [[operationele versterker]]s en dergelijke in moderne [[digitaal|digitale]] of [[analoog|analoge]] voltmeters kan de inwendige weerstand van deze apparaten in de orde van grootte van megaohms of zelfs gigaohms komen te liggen, waarmee zij het ideaal aardig benaderen. Voor de opkomst van de halfgeleiders werd een [[buisvoltmeter]] gebruikt. Ook deze meter had een zeer hoge inwendige weerstand waardoor de beïnvloeding van de te meten schakeling tot een minimum kon worden beperkt.
Het voordeel van de moderne digitale meetinstrumenten is dat zij een gemakkelijk afleesbare waarde weergeven en de afleesfouten van de klassieke wijzerinstrumenten uitsluiten. Nadeel van digitale meetinstrumenten is dat zij een bepaalde spanningvorm (een curve) niet of nauwelijks zichtbaar (dat wil zeggen afleesbaar) kunnen maken. Aan dit bezwaar is weliswaar enigszins tegemoet gekomen door de toepassing, geïntegreerd naast het cijferdisplay, van een balkvormige indicator. Bovendien zijn digitale meetinstrumenten vaak uitgerust met een "peak-hold"-functie waarbij de hoogst gemeten waarde wordt vastgehouden. De nauwkeurigheid van digitale meetinstrumenten is betrekkelijk, het laatste cijfer achter de komma suggereert vaak een nauwkeurigheid in de te meten bereiken waaraan het totale meetinstrument niet kan voldoen; om dus van zo'n aflezing iets te kunnen zeggen moet naar de meetspecificaties van het totale meetsysteem van het instrument worden gekeken.
==Zie ook==
* [[Multimeter]]
* [[
{{Commonscat|Voltmeters}}
| |||