Geschiedenis van de oudheid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 2:
==Ontwikkeling==
De oude geschiedenis is als vakgebied ontstaan in de [[Italiaanse renaissance|renaissance]] en bestond aanvankelijk uit het navertellen van de oude [[Historische bron|bronnen]]. Dit werd bekritiseerd door de zogeheten [[Pyrronisme|Historisch Pyrronisten]], waarna het informatiebestand werd verbreed met de resultaten van het [[antiquarisme]] (d.w.z. de bestudering van de antieke materiële cultuur). Met inscripties en munten kon het
Het zoeken naar relevante vragen werd geïntroduceerd vanuit de [[Verlichting (stroming)|verlichtingsfilosofie]]; het vak werd een academische discipline tijdens de [[Pruisen|Pruisische]] onderwijshervormingen in de Napoleontische tijd. Hierbij ontstond ook de splitsing tussen de "klassieke" oudheid ([[Griekse cultuur|Griekenland]] en [[Romeinse Rijk|Rome]]) en "het oosten" ([[Jodendom|Joden]], [[Babylonië|Babyloniërs]], [[Oude Egypte|Egyptenaren]]...). Deze scheiding is nooit voldoende ongedaan gemaakt: nog altijd werken oudhistorici meer samen met classici dan met de specialisten in andere oude talen.
| |||