Algemene voorwaarden (Nederland): verschil tussen versies

Met het [[Océano-arrest]] stond de ambtshalve toetsing van bedingen op de agenda. In dat arrest is het [[Europees Hof van Justitie]] tot het oordeel gekomen dat rechters op grond van de Europese Richtlijn de mogelijkheid zouden moeten hebben om algemene voorwaarden ambtshalve toetsen, dus zonder dat de wederpartij dat expliciet of impliciet om vraagt. Later heeft het hof in het [[Pannon-arrest]] zelfs geoordeeld dat dit een verplichting is. Naar aanleiding hiervan is de werkgroep "ambtshalve toetsing" opgericht. Deze werkgroep beveelt (ondermeer) aan dat indien geen uiting van de wederpartij als beroep op vernietigbaarheid kan worden uitgelegd en de rechter wel constateert dat het gaat om een onredelijk bezwarend beding, hij op zoek zal moeten gaan naar een norm waarmee hij het resultaat kan bereiken waartoe hij volgens het Europees Hof ‘gehouden’ is (te weten dat een dergelijk beding geen effect heeft). Er zijn twee normen die in aanmerking komen, te weten de nietigheid van bedingen die in strijd zijn met de wet, de openbare orde of de goede zeden (art. 3:40) 30 en de redelijkheid en billijkheid 31 (art. 6:2 en 6:248). Via die weg zal dus ook ambtshalve toetsing van oneerlijke bedingen kunnen plaatsvinden. Daarbij wijst de werkgroep er op dat het Europees Hof van Justitie in het [[Asturcom-arrest]] heeft geoordeeld dat "consumentbeschermende regels met recht van openbare orde gelijk zijn te stellen." En daarom geven zij de voorkeur aan nietigheid.<ref>http://www.rechtspraak.nl/Procedures/Landelijke-regelingen/Sector-civiel-recht/PagesDocuments/rapport-EindrapportLOVCKwerkgroepambtshalvetoetsing_17210.pdf Ambtshalve-toetsing- toepassing van- Europees- consumentenrecht.aspx RapportEindrapport Ambtshalvewerkgroep ambtshalve toetsing van(pdf, Europeesfebruari consumentenrecht2010) op de website rechtspraak.nl, geraadpleegd op 21 september 2013</ref>