Hanyu pinyin: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Helanhuaren (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 23:
| Anders=
}}
'''Hanyu pinyin''' ([[Internationaal Fonetisch Alfabet|IPA: [ han jyː pʰín ín ]]]), ook wel eenvoudig '''pinyin''' ([[Vereenvoudigde Chinese karakters|Vereenvoudigd Chinees]]: 拼音; [[Internationaal Fonetisch Alfabet|IPA: [pʰín ín]]]) genoemd, is een systeem van [[transliteratie]] om de officiële taal van China, het [[Standaardmandarijn]], in [[Latijns alfabet|Latijnse letters]] weer te geven.
 
Hanyu pinyin werd in de jaren vijftig van de [[20e eeuw]] door de [[Volksrepubliek China]] zelf ontwikkeld, in tegenstelling tot andere systemen om de Chinese taal in Latijnse letters weer te geven, zoals [[Wade-Giles]] of [[Yale (romanisatie)|Yale]].
Regel 31:
Pinyin werd in [[1958]] goedgekeurd als transcriptiesysteem door de [[regering]] van de Volksrepubliek China en in [[1979]] officieel in gebruik genomen. Het verving het Wade-Gilessysteem.
 
Sindsdien is het pinyin erkend door de regering van [[Singapore]], de American Library Association en veel internationale instituten als ''het'' transcriptiesysteem voor het Mandarijn. In 1979 aanvaardde de InternationalInternationale OrganizationOrganisatie forvoor StandardizationStandaardisatie ([[InternationalInternationale OrganizationOrganisatie forvoor StandardizationStandaardisatie|ISO]]) pinyin als de standaard om het moderne Chinees in Latijnse letters weer te geven.
 
== Pinyinalfabet ==
Regel 373:
* ā, ē, ī, ō, ū de [[macron]] geeft de 1e toon aan.
* á, é, í, ó, ú het [[accent aigu]] geeft de 2e toon aan.
* ǎ, ě, ǐ, ǒ, ǔ de [[háčekhaček]] of [[Haček|caron]] geeft de 3e toon aan.
* à, è, ì, ò, ù het [[accent grave]] geeft de 4e toon aan.