Gastrine: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 2:
 
==Synthese==
Gastrine is gecodeerd op een enkel gen gelegen op [[chromosoom 17]] (17q21). Het actieve hormoon wordt verkregen uit een precursor [[Proteïne|eiwit]] van 101 [[aminozuren]] lang, [[preprogastrine]] genaamd. Door op elkaar volgende enzymatische splitsingen worden uiteindelijk verschillende actieve vormen van gastrine verkregen. De meest voorkomende, maar niet enige, vormen zijn gastrine-34 en gastrine-17 waarbij het getal staat voor het aantal aminozuren. Gastrine wordt gesynthetiseerd op het [[endoplasmatisch reticulum]], daarna verwerkt in het [[Golgigolgi-apparaat]] en tenslotte verpakt in secretoire granules.
 
==Fysiologie==
Gastrine wordt gesecerneerd in de bloedbaan als reactie op bepaalde stimuliprikkels. Het nuttigen van een maaltijd, waarbij de maag wordt opgerekt, er eiwitten en aminozuren in de maag komen, de [[nervus vagus]] wordt geprikkeld en de [[pH]] in de maag stijgt zijn hierbij van belang. Met name de stijging van de pH is een zeer belangrijke stimulus voor G-cellen om gastrine te secerneren in de bloedbaan.
 
[[Maagzuur]] ([[zoutzuur]], HCl) wordt gesecerneerd in het lumen van de maag door de [[pariëtale cel]]len. Gastrine kan op twee verschillende manieren parietaalcellen aanzetten tot de productie en secretie van HCl. Direct, via de cholocystokinine-2 (CCK2) receptor gelegen op de pariëtale cel. Of indirect via de enterochromaffin-like (ECL) cell. De indirecte manier is veruit de belangrijkste. Ook op de ECL-cel is de CCK2-receptor aanwezig. Stimulatie door gastrine van de CCK2-receptor stimuleert de ECL-cel tot secretie van [[histamine]], wat vervolgens via de histaminereceptor op de pariëtale cel de secretie van HCl stimuleert. Hierop berust de werking van [[H2-receptorantagonist]]en, welke de [[maagzuurremmer|maagzuurproductie remmen]].