Wikipedia

Antoine Henri Becquerel: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
k Wijzigingen door 82.176.227.114 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Hjvannes
Regel 65:
{{Appendix|2=
* {{en}} [http://nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1903/becquerel.html Biografie van Antoine Henri Becquerel] op Nobelprize.org (Bezocht 29 juli 2011)
* {{Citeer encyclopedie== Biografie ==
| Achternaam = Newton== Biografie ==▼
Henri Becquerel werd geboren in [[Parijs]] in een familie die helemaal toegewijd was aan het wetenschappelijk onderzoek. Zijn vader, [[Alexandre Edmond Becquerel]], was hoogleraar toegepaste natuurkunde en had onderzoek gedaan naar zonnestralen, fotografie, de activiteit van hete gassen en luminescentie, terwijl zijn grootvader, [[Antoine César Becquerel]], lid was geweest van de [[Royal Society]] en de uitvinder was van een elektrolytische methode voor de extractie van metalen uit hun ertsen.
| Voornaam = David E.== Biografie ==▼
 
Becquerels vroege opleiding vond plaats aan het Lyceé Louis-le-Grand, daarna studeerde hij wetenschap aan de [[École Polytechnique]] en civiele techniek aan de [[École des Ponts et Chaussées]]. In 1877 verkreeg hij zijn graad en ac😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥💕💕💕💕💕💕💕♥😂☺🇮🇹☺☺🙊😙😤🎉😁🎉💍💫🐢💫🐢💫😍🐷💍🐆🐕🐑🐒🐰🐵🐹🐵🐰🐗🐭🐮🐱🐮🐱🐽🐱🐥🐹🐧🐴🐯🐗🐍🐒🐴🐴🐗🐴🐵🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴cepteerde hij een positie als ''ingénieur'' aan het Nationaal Ministerie van Bruggen en Wegen.
 
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
 
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
 
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
 
=== Luminescentie ===
In 1888 verkreeg Becquerel zijn promotie aan de universiteit van Parijs op een onderwerp waar zijn vader al vele jaren aan gewerkt had – luminescentie, de emissie van licht uit onverhitte voorwerpen. Voor zijn promotie had hij onderzoek gedaan naar het effect van polarisatie op luminescentie. In 1889 werd hij verkozen tot lid van de [[Académie des Sciences]].
 
Toen zijn vader in 1891 overleed werd hij als zijn opvolger benoemd aan het Muséum d'Histoire Naturelle. Hetzelfde jaar verving hij tevens de zieke [[Alfred Potier]] aan de École Polytechnique. Ten slotte werd hij in 1894 benoemd tot hoofd techniek aan de École des Ponts et Chaussées.
 
Becquerel huwde in 1890 zijn tweede echtgenote, Louise-Désiree Lorieux, de dochter van een mijninspecteur – dit huwelijk bleef kinderloos.
== Biografie ==
Henri Becquerel werd geboren in [[Parijs]] in een familie die helemaal toegewijd was aan het wetenschappelijk onderzoek. Zijn vader, [[Alexandre Edmond Becquerel]], was hoogleraar toegepaste natuurkunde en had onderzoek gedaan naar zonnestralen, fotografie, de activiteit van hete gassen en luminescentie, terwijl zijn grootvader, [[Antoine César Becquerel]], lid was geweest van de [[Royal Society]] en de uitvinder was van een elektrolytische methode voor de extractie van metalen uit hun ertsen.
 
Becquerels vroege opleiding vond plaats aan het Lyceé Louis-le-Grand, daarna studeerde hij wetenschap aan de [[École Polytechnique]] en civiele techniek aan de [[École des Ponts et Chaussées]]. In 1877 verkreeg hij zijn graad en ac😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥💕💕💕💕💕💕💕♥😂☺🇮🇹☺☺🙊😙😤🎉😁🎉💍💫🐢💫🐢💫😍🐷💍🐆🐕🐑🐒🐰🐵🐹🐵🐰🐗🐭🐮🐱🐮🐱🐽🐱🐥🐹🐧🐴🐯🐗🐍🐒🐴🐴🐗🐴🐵🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴cepteerde hij een positie als ''ingénieur'' aan het Nationaal Ministerie van Bruggen en Wegen.
 
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
 
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
 
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
 
=== Luminescentie ===
In 1888 verkreeg Becquerel zijn promotie aan de universiteit van Parijs op een onderwerp waar zijn vader al vele jaren aan gewerkt had – luminescentie, de emissie van licht uit onverhitte voorwerpen. Voor zijn promotie had hij onderzoek gedaan naar het effect van polarisatie op luminescentie. In 1889 werd hij verkozen tot lid van de [[Académie des Sciences]].
 
Toen zijn vader in 1891 overleed werd hij als zijn opvolger benoemd aan het Muséum d'Histoire Naturelle. Hetzelfde jaar verving hij tevens de zieke [[Alfred Potier]] aan de École Polytechnique. Ten slotte werd hij in 1894 benoemd tot hoofd techniek aan de École des Ponts et Chaussées.
 
Becquerel huwde in 1890 zijn tweede echtgenote, Louise-Désiree Lorieux, de dochter van een mijninspecteur – dit huwelijk bleef kinderloos.
 
▲| Achternaam = Newton== Biografie ==
Henri Becquerel werd geboren in [[Parijs]] in een familie die helemaal toegewijd was aan het wetenschappelijk onderzoek. Zijn vader, [[Alexandre Edmond Becquerel]], was hoogleraar toegepaste natuurkunde en had onderzoek gedaan naar zonnestralen, fotografie, de activiteit van hete gassen en luminescentie, terwijl zijn grootvader, [[Antoine César Becquerel]], lid was geweest van de [[Royal Society]] en de uitvinder was van een elektrolytische methode voor de extractie van metalen uit hun ertsen.
 
Becquerels vroege opleiding vond plaats aan het Lyceé Louis-le-Grand, daarna studeerde hij wetenschap aan de [[École Polytechnique]] en civiele techniek aan de [[École des Ponts et Chaussées]]. In 1877 verkreeg hij zijn graad en ac😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥💕💕💕💕💕💕💕♥😂☺🇮🇹☺☺🙊😙😤🎉😁🎉💍💫🐢💫🐢💫😍🐷💍🐆🐕🐑🐒🐰🐵🐹🐵🐰🐗🐭🐮🐱🐮🐱🐽🐱🐥🐹🐧🐴🐯🐗🐍🐒🐴🐴🐗🐴🐵🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴cepteerde hij een positie als ''ingénieur'' aan het Nationaal Ministerie van Bruggen en Wegen.
 
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
 
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
 
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
 
=== Luminescentie ===
In 1888 verkreeg Becquerel zijn promotie aan de universiteit van Parijs op een onderwerp waar zijn vader al vele jaren aan gewerkt had – luminescentie, de emissie van licht uit onverhitte voorwerpen. Voor zijn promotie had hij onderzoek gedaan naar het effect van polarisatie op luminescentie. In 1889 werd hij verkozen tot lid van de [[Académie des Sciences]].
 
Toen zijn vader in 1891 overleed werd hij als zijn opvolger benoemd aan het Muséum d'Histoire Naturelle. Hetzelfde jaar verving hij tevens de zieke [[Alfred Potier]] aan de École Polytechnique. Ten slotte werd hij in 1894 benoemd tot hoofd techniek aan de École des Ponts et Chaussées.
 
Becquerel huwde in 1890 zijn tweede echtgenote, Louise-Désiree Lorieux, de dochter van een mijninspecteur – dit huwelijk bleef kinderloos.
 
▲| Voornaam = David E.== Biografie ==
Henri Becquerel werd geboren in [[Parijs]] in een familie die helemaal toegewijd was aan het wetenschappelijk onderzoek. Zijn vader, [[Alexandre Edmond Becquerel]], was hoogleraar toegepaste natuurkunde en had onderzoek gedaan naar zonnestralen, fotografie, de activiteit van hete gassen en luminescentie, terwijl zijn grootvader, [[Antoine César Becquerel]], lid was geweest van de [[Royal Society]] en de uitvinder was van een elektrolytische methode voor de extractie van metalen uit hun ertsen.
 
Becquerels vroege opleiding vond plaats aan het Lyceé Louis-le-Grand, daarna studeerde hij wetenschap aan de [[École Polytechnique]] en civiele techniek aan de [[École des Ponts et Chaussées]]. In 1877 verkreeg hij zijn graad en ac😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥💕💕💕💕💕💕💕♥😂☺🇮🇹☺☺🙊😙😤🎉😁🎉💍💫🐢💫🐢💫😍🐷💍🐆🐕🐑🐒🐰🐵🐹🐵🐰🐗🐭🐮🐱🐮🐱🐽🐱🐥🐹🐧🐴🐯🐗🐍🐒🐴🐴🐗🐴🐵🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴cepteerde hij een positie als ''ingénieur'' aan het Nationaal Ministerie van Bruggen en Wegen.
 
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
 
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
 
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
 
=== Luminescentie ===
In 1888 verkreeg Becquerel zijn promotie aan de universiteit van Parijs op een onderwerp waar zijn vader al vele jaren aan gewerkt had – luminescentie, de emissie van licht uit onverhitte voorwerpen. Voor zijn promotie had hij onderzoek gedaan naar het effect van polarisatie op luminescentie. In 1889 werd hij verkozen tot lid van de [[Académie des Sciences]].
 
Toen zijn vader in 1891 overleed werd hij als zijn opvolger benoemd aan het Muséum d'Histoire Naturelle. Hetzelfde jaar verving hij tevens de zieke [[Alfred Potier]] aan de École Polytechnique. Ten slotte werd hij in 1894 benoemd tot hoofd techniek aan de École des Ponts et Chaussées.
 
Becquerel huwde in 1890 zijn tweede echtgenote, Louise-Désiree Lorieux, de dochter van een mijninspecteur – dit huwelijk bleef kinderloos.
== Biografie ==
Henri Becquerel werd geboren in [[Parijs]] in een familie die helemaal toegewijd was aan het wetenschappelijk onderzoek. Zijn vader, [[Alexandre Edmond Becquerel]], was hoogleraar toegepaste natuurkunde en had onderzoek gedaan naar zonnestralen, fotografie, de activiteit van hete gassen en luminescentie, terwijl zijn grootvader, [[Antoine César Becquerel]], lid was geweest van de [[Royal Society]] en de uitvinder was van een elektrolytische methode voor de extractie van metalen uit hun ertsen.
 
Becquerels vroege opleiding vond plaats aan het Lyceé Louis-le-Grand, daarna studeerde hij wetenschap aan de [[École Polytechnique]] en civiele techniek aan de [[École des Ponts et Chaussées]]. In 1877 verkreeg hij zijn graad en ac😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹👹♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥💕💕💕💕💕💕💕♥😂☺🇮🇹☺☺🙊😙😤🎉😁🎉💍💫🐢💫🐢💫😍🐷💍🐆🐕🐑🐒🐰🐵🐹🐵🐰🐗🐭🐮🐱🐮🐱🐽🐱🐥🐹🐧🐴🐯🐗🐍🐒🐴🐴🐗🐴🐵🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴🐴cepteerde hij een positie als ''ingénieur'' aan het Nationaal Ministerie van Bruggen en Wegen.
 
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becquerel ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
 
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
 
In 1874 huwde Becquerel Lucie-Zoé-Marie Jamin, de dochter van [[Jules Célestin Jamin]] – hoogleraar natuurkunde aan de [[universiteit van Parijs]]. Ze overleed vier jaar later in maart 1878, kort na de geboorte van hun enig kind, [[Jean Becquerel|Jean]]. Deze zoon zou later ook natuurkundige worden. Twee maanden daarvoor was zijn grootvader overleden, waarop zijn vader diens positie als hoogleraar natuurkunde verkreeg aan het [[Muséum National d'Histoire Naturelle|Muséum d'Histoire Naturelle]] (museum voor natuurlijke historie) te Parijs en Antoine Henri zijn assistent werd.
 
=== Luminescentie ===
In 1888 verkreeg Becquerel zijn promotie aan de universiteit van Parijs op een onderwerp waar zijn vader al vele jaren aan gewerkt had – luminescentie, de emissie van licht uit onverhitte voorwerpen. Voor zijn promotie had hij onderzoek gedaan naar het effect van polarisatie op luminescentie. In 1889 werd hij verkozen tot lid van de [[Académie des Sciences]].
 
Toen zijn vader in 1891 overleed werd hij als zijn opvolger benoemd aan het Muséum d'Histoire Naturelle. Hetzelfde jaar verving hij tevens de zieke [[Alfred Potier]] aan de École Polytechnique. Ten slotte werd hij in 1894 benoemd tot hoofd techniek aan de École des Ponts et Chaussées.
 
Becquerel huwde in 1890 zijn tweede echtgenote, Louise-Désiree Lorieux, de dochter van een mijninspecteur – dit huwelijk bleef kinderloos.
 
| Encyclopedie = Notable Twentieth-Century Scientists
| Titel = Antoine-Henri Becquerel
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Antoine_Henri_Becquerel"