Wet van Grassmann: verschil tussen versies

De '''wet van Grassmann''' (die is vernoemd naar zijn voornaamste beschrijver, [[Hermann Grassmann]]) is een [[fonologie|fonologische]] [[dissimilatie (taalkunde)|dissimilatie]] die onder andere de ontwikkeling van het [[Oudgrieks]] en [[Sanskriet]] heeft gekenmerkt. In het algemeen wordt hiermee het verschijnsel dat een [[aspiratie (taalkunde)|geaspireerde]] medeklinker zijn geaspireerde karakter verliest als de [[medeklinker]] in de volgende [[lettergreep]] ook geaspireerd is, omwille van de [[articulatie]]. Hierdoor ontstaan in veel gevallen schijnbaar moeilijk te leren vormen binnen hetzelfde [[paradigma (taalkunde)|paradigma]], bijvoorbeeld de verschillende vormen van een [[werkwoord]].

In de [[beschrijvende taalkunde]] werd de wet van GrasmmannGrasmann al door [[Pāṇini]] beschreven voor het Sanskriet.