Theodor Morell: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ShaneDV (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Yves Mageza (overleg | bijdragen)
Regel 20:
Begin jaren 1930 werd Morell het werken onmogelijk gemaakt door de geruchten dat hij [[Joden|Joods]] was en het feit dat hij veel Joodse patiënten had. Misschien werd hij lid van de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] om dit te ontkrachten. Feit is dat hij sinds [[1933]] als [[nazi]] beschouwd werd. Hij zou toen ook regelmatig nazi's behandelen, vaak voor [[geslachtsziekte]]n waarvan hij beweerde dat dit zijn specialiteit was. In 1935 genas hij [[Heinrich Hoffmann]], Hitlers persoonlijke fotograaf. Hoffmann en [[Eva Braun]] raakten zo onder de indruk van Morell dat ze hem aan Hitler voorstelden. Deze kampte rond dezelfde tijd met winderigheid en huiduitslag. Morell behandelde hem met "Mulitflor" (E.coli bacteriën en [[vitamine]]s). Misschien kwam het doordat de behandeling aansloeg, of door Hitlers angst voor de "jodenziekte" [[syfilis]] en zijn [[hypochondrie]], maar sindsdien stond Morell in de gunst bij Hitler.
 
Andere nazi's waren minder over hem te spreken. [[Heinrich Himmler|Himmler]] en [[Hermann Göring|Göring]] noemden hem achter zijn rug een [[kwakzalver]]. [[Hermann Göring|Göring]] noemde hem 'Der Reichsspritzenmeister' (de Rijksspuitmeester) omdat hij altijd meteen begon met injecteren. Ook toen Hitler in 1935 last kreeg van heesheid en darmklachten spoot Dr Morell injecties in met darmbacteriën. Ook Eva Braun wilde uiteindelijk niets meer met hem te maken hebben. Hitler reageerde woedend bij klachten over Morell want hij geloofde heilig in zijn "revolutionaire behandelingen". [[Karl Brandt]], Hitler's andere persoonlijke arts, vertrouwde Morell ook niet en probeerde om de schade van de gebruikte middelen aan te tonen. Dit leidde in 1944 tot dienszijn eigen ontslag.
 
[[Albert Speer]] schreef later dat hij zich in 1936, naar aanleiding van maagklachten en hartkloppingen, door Morell had laten onderzoeken op aanbevelen van Hitler. Morell onderzocht Speer vluchtig en schreef hem vervolgens dextrose, een bacteriële kuur, hormonen en vitaminen voor. Speer vond Morell dermate amateuristisch dat hij om een tweede opinie vroeg. Deze keer bleek de diagnose oververmoeidheid. De onderzoekende arts, professor Von Bergmann, schreef hem voor het rustig aan te doen. Speer volgde dit laatste advies op en de symptomen verdwenen. Om Hitler niet te beledigen deed hij alsof hij Morell's behandeling volgde, waardoor hij korte tijd door Morell als 'reclame' werd gebruikt.