Henk Schouten was "geen" middenvelder, maar een "aanvaller" met zeer fraaie doelpunten op zijn naam. Hij speelde bijna altijd in een vijfmans voorhoede (links- en rechtsbuiten, middenvoor en een links- en rechtsbinnen). Hij vormde samen met Coen Moulijn de befaamde linkervleugel. Later werd dat Moulijn/Bouwmeester. Schouten heeft ook enige tijd, in de nadagen van zijn carrière, rechtsbinnen gespeeld. In de tijd van een vijfmansvoorhoede (vijftiger/zestiger jaren), werd met "aanvalstrio" altijd de middenvoor en de rechts- en linksbinnen bedoeld. Met spelers als Cor van der Gijp (middenvoor), Rinus Bennaars (rechtsbinnen) en Henk Schouten (linksbinnen) realiseerde Feyenoord vaak hoge scores en was de voorhoede zeer productief.
Henk Schouten was een beschaafde en zeer technische speler. Hij was snel en had een fabelachtige passeertechniek. Zijn doelpunten ontstonden veelal nadat hij een aantal tegenstanders had uitgespeeld. De uitzondering hierop was wel heel bijzonder. Hij scoorde ooit vanaf de rand van het strafschopgebied met een - zeker voor zijn doen - geweldig hard schot. De bal ging ontzettend hard het doel in, maar kwam met dezelfde vaart terug van een ijzeren stang waarover het net was gespannen. Dit gebeurde zo snel, dat er gewoon werd doorgespeeld. Behalve Schouten zelf en een flink aantal mensen op de tribunes, had niemand het blijkbaar gezien.
Henk Schouten heeft slechts één keer in het Nederlands elftal gespeeld. De reden was dat hij geen blad voor zijn mond nam naar de "heren" van de Keuzecommissie - een stel bobo's met een vooroorlogse hierarchische mentaliteit. Zijn directe manier van zich uiten viel bij deze heren niet in de smaak. De Keuzecommissie was toen bepalend bij het selecteren van de Nederlands elftal-spelers. Later werd deze taak door de bondscoach overgenomen.
