Alexander van België: verschil tussen versies

De eerste kinderjaren van de prins werden gekenmerkt door de Tweede Wereldoorlog, de gevangenschap van de koninklijke familie in het kasteel van Laken en de gedwongen deportatie naar Duitsland en Oostenrijk, respectievelijk in 1944 en 1945. Tot [[1944]] verkeerde de jonge Alexander met zijn ouders onder door de [[Nazi-Duitsland|Duitsers]] gevorderd huisarrest. Na de [[D-Day|invasie in Normandië]] werden de koning en zijn gezin verplaatst, eerst naar het [[Saksen (provincie)|Saksische]] [[Hirschstein]], daarna naar [[Strobl]] in [[Oostenrijk]]. Na de bevrijding door Amerikaanse soldaten kon het gezin niet onmiddellijk naar België terugkeren vanwege de [[Koningskwestie]]. Koning Leopold vestigde zich in villa Le Reposoir, nabij Prégny in [[Zwitserland]]. Daar ging de prins ook naar school. In [[1950]] deed koning Leopold troonsafstand en werd Boudewijn de vijfde koning der Belgen. Vanaf dan nam prins Alexander met zijn ouders en broers regelmatig deel aan officiële representaties.

In 1957 onderging de prins in Boston (Verenigde Staten) een heelkundige ingreep aan de aorta. Deze gebeurtenis inspireerde zijn moeder tot de oprichting van de Cardiologische Stichting Prinses Lilian, stichting die vandaag het statuut heeft van een academische leerstoel.

Na 1960 woonden koning Leopold III, prinses Lilian en hun drie kinderen op het koninklijk domein van Argenteuil.

 

 

Later ging hij in het buitenland werken en verscheen nog maar zelden in het openbaar. Familiale gelegenheden, zoals de uitvaart van zijn grootmoeder (koningin Elisabeth), vader (koning Leopold III), broer (koning Boudewijn) of het huwelijk van zijn nicht (prinses Astrid), waren hierop uitzonderingen.

 

Prins Alexander en Léa ontmoetten elkaar voor het eerst in Knokke, bij de liberale politicus [[Georges Mundeleer]]. Op 14 maart 1991 traden ze in Deben, Suffolk (Verenigd Koninkrijk) in het huwelijk. Het paar koos ervoor het huwelijk niet meteen openbaar te maken. Slechts enkele ingewijden en getrouwen waren op de hoogte. Het huwelijk kreeg later een kerkelijk inzegening in Montana (Zwitserland).

 

 

De echtgenote van prins Alexander draagt de titel 'Prinses van België', maar is gekend onder de naam 'Prinses Alexander van België'. Zij mag zich 'Prinses Léa' noemen. Zij is de laatste prinses die de titel gekregen heeft door het naakte feit van haar huwelijk. Eind 1991 werden de regels met betrekking tot de toepassing van de koninklijke titulatuur in België aangepast, maar als overgangsmaatregel blijven de bestaande titels wel behouden.

 

Alhoewel er aanvankelijk sprake was van animositeit tussen de kinderen uit het eerste huwelijk van Leopold III en zijn jongste kinderen, was Alexander later vaak van de partij bij officiële gelegenheden.

Alexander overleed op 29 november 2009 op 67-jarige leeftijd aan een acute [[longembolie]].<ref>{{fr}}[http://www.lalibre.be/actu/belgique/article/545983/le-prince-alexandre-est-decede.html Le Prince Alexandre est décédé], [[La Libre Belgique]], 29 november 2009</ref><ref>{{nl}}[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20091129_023 Prins Alexander van België overleden], [[De Standaard]], 29 november 2009</ref> Zijn dood werd door een communiqué van het hof bekendgemaakt. “Prinses Alexander van België, Prinses Esmeralda en Prinses Marie-Christine, de Koning en de Koningin en de Leden van de Koninklijke Familie delen met droefheid het overlijden mee van Prins Alexander van België deze namiddag ten gevolge van een acute longembolie.”